Louise van België
Louise Marie Amélie van België (18 februari 1858 - 1 maart 1924) was een Belgische prinses.
[bewerk] Jeugd
Zij was het eerste kind van de latere koning Leopold II van België en diens vrouw Maria Hendrika. Haar geboorte was meteen een harde klap voor Leopold, die op een zoon had gehoopt. Prinses Louise groeide op aan het hof van Laken en kreeg een Spartaanse opvoeding, enigszins getemperd door plezierige momenten die ze deelde met haar jongere broer Prins Leopold en haar zusje Prinses Stefanie.
[bewerk] Huwelijk
In 1875 werd de amper volwassen Louise uitgehuwelijkt aan haar achterneef Prins Filips van Saksen-Coburg-Gotha die behoorde tot de rijke Hongaarse tak van de Coburgfamilie en veertien jaar ouder was dan zijn bruid. Het huwelijk, gezegend met twee kinderen (Prinses en Prins Leopold) was echter geen succes. Leopold was trots op zijn huwelijksstrategie, deze zaak werd geregeld alsof hij zijn dochter verkocht. Zijn onervaren dochter werd algauw wakker in een nachtmerrie, en de eerste huwelijksnacht ruilt ze haar bed voor de Serres van Laken. Maria-Hendrikka wijst haar dochter op de plichten van een prinses...
De prinses verhuist nadien naar het verre Wenen, waar ze terecht komt in een nieuwe wereld. Haar moeder had al haar veel verteld over het Habsburgse hof, maar de realiteit was toch nog iets anders. Ze vergaapt zich aan de pracht en de praal waar geen einde aan lijkt te komen.Ze wordt er opgenomen in de selecte kring rondom de Keizer. Het prinsenpaar geniet het voorecht aan de keizerlijke tafel plaats te nemen, en krijgt een prominent eerbetoon. De prinses, die financieel afhangkelijk is van haar echtgenoot, geniet bourgondisch van haar nieuwe leven.
Van haar echtgenoot krijgt ze lessen, hoe ze 'volwassen' haar plicht moet vervullen. De prinses ondergaat een gedaanteverandering en krijgt glamour-alllures, waarmee ze pronkt voor iedereen, tot schande van de Keizer. Deze levensstijl baart haar moeder zorgen, die haar aanmaant sober omtegaan met haar levenstijl.
Ondertussen gaat haar echtgenoot rustig door met het feesten, en ook is hij niet vies van een andere vrouw. Langzaam komen er barsten is het huwelijk. Bovendien raakte de prinses al gauw in geldnood en aangezien haar vervreemde echtgenoot niet langer bereid was haar schulden te betalen, raakte Louise in zware problemen.
Louise vond de ware liefde in de persoon van de Kroatische Graaf Mattacic, die ze ontmoette in het prater. Er ontluikt een romance, die niemand ontgaat. Maar dat is niet op aartshertog Ludwig-victor gerekend. De jaloerse aartshertog steekt algauw een stokje tussen de spaken, en stapt naar de keizer, die de prinses op het matje roept, maar Louise beseft de ernst van de zaak niet... Ze valt in ongenade bij het keizerspaar, tot schande van haar vader, die de partij van zijn schoonzoon kiest. Louise besluit te kiezen voor de graaf, waarop Filips zijn eer verdedigt en genoodzaakt is tot een duel; de prins moet het onderspit delven en laat zich scheidden. Louise triomfeert voor korte duur, Filips besluit kordaat de geldkraan dicht te draaien; waarop de geldproblemen zich opstapelen.
Genoodzaakt verkoopt Louise alles wat ze bezit openbaar. de prinses laat alles veilen, tot zelfs ondergoed toe. Filips is vernederd en de Keizer is geschokt, waarop Filips een einde maakt door alles zelf te kopen. Achtervolgd door financiële perikelen gaat het naar Kroatië, maar ook daar laat de macht van het habsburgse hof zich voelen.
De graaf wordt opgepakt voor geldverduistering, en verliest zijn tittel. Louise, die ook geen steun vond bij haar kinderen en Belgische familie, werd naar een psychiatrische instelling gestuurd. Daar wordt ze door wenen en brussel weggecensureerd, enkel haar zuster Aarsthertogin Stephanie houdt clandestien contact.
Mattacic slaagde erin te ontsnappen en de Prinses op heldhaftige wijze te bevrijden waarna ze vluchtten richting Frankrijk. De Prinses, liet zich scheiden van haar man, en vervreemde van haar vader. Koning leopold zei dat zijn dochter voor hem dood was, waarop de keizer bemerkte dat hij zelfs voor zijn dode dochter moest betalen.
Na de dood van Leopold gaan de zusters ten aanval, ze hebben het op de baronnes de Vaughan gemunt. zij was er vandoor gegaan met een aanzienlijk deel van Leopolds fortuin, ze spannen een zaak tegen de Belgische staat om hun erfebnisrechten te verdedigen. Tevergeefs, de koning gaf zijn geld nog liever weg aan de Koninlijke Schenking dan nog maar een deel aan zijn dochters te geven. De zusters krijgen 15 miljoen, slechts een aalmoes ...
Ze overleed in 1924, een jaar na Mattacic, in erbarmelijke omstandigheden te Parijs, de foto van haar inmiddels overleden minnaar in haar handen.
