Lichaamstemperatuur
Lichaamstemperatuur is de temperatuur die binnen in het lichaam van een dier heerst. De normale lichaamstemperatuur varieert tussen diersoorten. Amfibieën hebben nagenoeg dezelfde lichaamstemperatuur als hun omgeving. Reptielen eveneens, maar deze beïnvloeden hun lichaamstemperatuur actief door warme of koele plekken op te zoeken, en worden ectotherm genoemd. De meeste zoogdieren en vogels zijn homoiotherm: hun lichaamstemperatuur ligt normaal gesproken boven die van de omgevingstemperatuur, wordt nauwkeurig gereguleerd door fysiologische mechanismen en een kleine afwijking van de optimale temperatuur (koorts of onderkoeling) duidt op een ernstig probleem.
Voor de mens ligt de normale lichaamstemperatuur tussen de 36,5° en 37,5° Celsius. Er bestaat een zekere dagelijkse variatie; 's morgens vroeg om ca 3 uur is de temperatuur het laagst, 's middags om ca. 18 uur het hoogst; daarnaast kan bij grote lichamelijke inspannning de temperatuur tot boven de 38°C oplopen zonder dat dit abnormaal kan worden genoemd.
Bij een lichaamstemperatuur in rust boven 37,5°C maar onder de 38°C spreken we van verhoging, bij een temperatuur van meer dan 38°C van koorts. Onder de 36°C is sprake van onderkoeling.
Honden (38,9°C), katten (38,6°C) en vogels (mus: 41°C) hebben over het algemeen een hogere normale temperatuur dan mensen. De luiaard (32°C) heeft juist een heel lage normale lichaamstemperatuur.
De lichaamstemperatuur wordt gemeten met een koortsthermometer. Dit kan op verschillende manieren: rectaal, onder de oksel, onder de tong of via het oor. De zo gemeten temperaturen kunnen iets verschillen. De rectale temperatuur is het omslachtigst en meest onaangenaam om op te nemen, maar is wel het betrouwbaarst. De rectale temperatuur is echter ook niet altijd een goede afspiegeling van de temperatuur in de hersenen of de lever.
