Jelle Zijlstra

Jelle Zijlstra (Oosterbierum, 27 augustus 1918 – Wassenaar, 23 december 2001) was een Nederlands politicus. Hij was minister-president van het Kabinet-Zijlstra van 1966 tot 1967.

Na het behalen van het MULO- en HBS-diploma volgde Zijlstra een opleiding aan de Nederlandse Economische Hogeschool te Rotterdam.

De vervulling van de militaire dienstplicht en zijn onderduiken tijdens de Tweede Wereldoorlog (hij weigerde in 1942 de aan studenten verplichte loyaliteitsverklaring te tekenen) onderbraken tweemaal zijn studie. Tijdens zijn studie was hij lid van de Societas Studiosorum Reformatorum Roterodamensis (S.S.R.-R.). Hij werd lid van het dispuut U.C.R.I.G.E.S. Hij behaalde zijn doctoraalexamen economie in oktober 1945. Hij was daarna werkzaam bij de Nederlandse Economische Hogeschool als assistent en vanaf 1946 als hoofdassistent. In 1947 werd hij benoemd tot lector.

Zijlstra promoveerde in 1948 op het proefschrift "De omloopsnelheid van het geld en haar betekenis voor de geldwaarde en het monetaire evenwicht". Hij werd nog in hetzelfde jaar benoemd tot hoogleraar in de theoretische economie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Hij was lid van de Anti-Revolutionaire Partij (ARP), in 1980 opgegaan in het Christen Democratisch Appèl (CDA).

Van 2 september 1952 tot 24 juli 1963 was hij minister van Economische Zaken in het tweede kabinet Drees en in het derde kabinet Drees, van Economische Zaken en van Financiën als "ad interim" in het Tweede kabinet Beel en van Financiën in het Kabinet-De Quay.

Zijlstra werd na zijn ministerschap benoemd tot hoogleraar in de leer der openbare financiën aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Van 1963 tot 1966 was hij ook lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal.

Na de val van het Kabinet-Cals was hij van 22 november 1966 tot 5 april 1967 minister-president en minister van financiën van het interim-kabinet dat zijn naam draagt. De benoeming tot President van de Nederlandse Bank, gedaan door minister Vondeling, moest voorlopig ongedaan worden gemaakt vanwege Zijlstra's premierschap. De cabaretier Wim Kan stelde in zijn oudejaarsconference van 1966, dat Zijlstra alvorens bankpresident te worden, eerst moest zorgen dat er wat op die bank stond...

Vanaf 1967 tot en met 1981 was dr. Zijlstra President van de Nederlandsche Bank N.V. Samen met de directeur buitenlands beleid van de bank, André Szász, ontwikkelde hij het "harde-guldenbeleid". De gulden werd gekoppeld aan de Duitse Mark, en Nederland volgde het Duitse monetaire beleid. De economie van de BRD groeide razendsnel in die dagen, en daar haakte Nederland graag bij aan. Ook was Zijlstra in die jaren President van de Bank voor Internationale Betalingen te Bazel.

Op 30 april 1983 werd dr. J. Zijlstra benoemd tot Minister van Staat. Hij heeft vele bestuursfuncties en commissariaten vervuld. Hij was peetvader van kroonprins Willem-Alexander.

Dr. J. Zijlstra overleed te Wassenaar op 23 december 2001. Hij werd begraven op de begraafplaats bij de Dorpskerk van de Hervormde Gemeente aan het Plein te Wassenaar.

Voorganger: J.R.M. van den Brink	Minister van Economische Zaken 1952-1959	Opvolger: J.W. de Pous
Voorganger: H.J. Hofstra	Minister van Financiën 1958-1963	Opvolger: H.J. Witteveen
Voorganger: J.M.L.T. Cals	Minister-president 1966-1967	Opvolger: P.J.S. de Jong
Voorganger: J.M.L.T. Cals	Minister van Algemene Zaken 1966-1967	Opvolger: P.J.S. de Jong
Voorganger: A. Vondeling	Minister van Financiën 1966-1967	Opvolger: H.J. Witteveen
Voorganger: M.W. Holtrop	President van De Nederlandsche Bank 1967-1981	Opvolger: W.F. Duisenberg

[bewerk] Literatuur

Jelle Zijlstra, Per slot van rekening, memoires, Uitgeverij Contact, Amsterdam, 1993

Bron(nen):

http://www.minaz.nl - Onder voorwaarde dat de bron wordt vermeld, mogen onderdelen van de inhoud van deze website worden overgenomen.