Jean Auguste Dominique Ingres
Jean Auguste Dominique Ingres (Montauban, 29 augustus 1780 - Parijs, 14 januari 1867) was een Frans kunstschilder. Ingres werd opgenomen in de exclusieve Orde "Pour le Mérite".
Inhoud |
[bewerk] Biografie
De vader van Jean Auguste Dominique Ingres was een leraar in kunst, doch hij wilde zijn eigen zoon niet onderwijzen. Jean Auguste Dominique is vertrokken naar Rome om daar een beroemde schilder te worden. Hij werd geïnspireerd door Rafaël.
Ingres, leerling van Jacques-Louis David, hield in de eerste helft van de 19e eeuw de waardigheid van het neoclassicisme in Frankrijk hoog. Hij werkte in een heel eigen stijl die doortrokken was van romantische fantasieën. Ingres koos een lijnvoering die door haar absolute natuurgetrouwheid de vorm van het voorwerp duidelijk aangaf. Men meende dat de Grieken dit net zo hadden gedaan en gravures van Pompeï en Herculaneum zouden dit idee hebben versterkt. Maar Ingres’ lijn ging verder dan de normale neo-classicistische tekening door in een hoogverfijnde vorm ook nog de zintuiglijke waarneming over te brengen.
Dit laatste deed hij onder meer door kleur, hoewel kleur voor hem steeds ondergeschikt bleef aan de lijnvoering. Hij bestudeerde nauwgezet het werk van de renaissanceschilder Rafaël. Gelegenheid tot dit laatste had hij te over omdat hij, na het winnen van de “Prix de Rome”, vanaf 1806 lange tijd in Italië verbleef. Hier schilderde hij ook het thema dat hij nog veelvuldig zou schilderen: baadsters op de rug gezien. Bekend zijn vooral Odalisque (1814) en één van zijn laatste werken: Het Turkse bad (1863).
[bewerk] Dominique Ingres – le bain turc - 1862
Dit oriëntalistische oeuvre stelt een menigte vrouwen in een harem voor. Op 82-jarige leeftijd maakt Ingres dit schilderij. Dit weten we omdat hij met fierheid het volgende op het schilderij schreef: AETATIS LXXXII (op de leeftijd van 82 jaar). Om dit tableau te realiseren heeft Ingres geen modellen nodig gehad. Hij heeft zich daarvoor gebaseerd op de talrijke schetsen en tableaus die hij gedurende zijn carrière heeft gemaakt. We vinden eveneens de figuren terug uit ‘Baigneuses’ en ‘Odalisques’, die hij meestal alleen voorgesteld tekende, op een bed gelegen of aan de kant van een bad. De bekendste figuur die opnieuw werd gekopieerd is: “La Baigneuse de Valpinçon”, die het centrale element in de compositie vormt. In zijn eerste versie was het schilderij vierkant; later heeft Ingres het zijn bijzondere, ronde vorm gegeven.
De houdingen en het decors variëren van doek tot doek. Uit alle werken spreekt eenzelfde voluptueuze, erotische sensualiteit, die met uiterst geraffineerde belijningen en vaak in heldere, felle kleuren tot uiting wordt gebracht. De dames in zijn werken dragen vaak gouden kettingen die de weelderige, gevulde schouders en armen accentueren. Vergeleken met latere portretschilders valt op dat er bij Ingres bijzonder weinig afstand is tussen geportreteerde en kunstenaar.
[bewerk] Schilderstijl
Ze behoort tot het Neoclassicisme.
[bewerk] Externe links
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Jean Auguste Dominique Ingres van Wikimedia Commons. |
