Jacques Mesnil
Jacques Mesnil (Brussel, 9 juli 1872 – Montmaur-en-Diois (Drôme) 14 november 1940) was een Belgisch anarchist, historicus, journalist en kunstcriticus en het pseudoniem van Jean-Jacques Dwelshauvers.
Mesnil was een Brusselaar van goede komaf, zijn vader een hoge gemeentefunctionaris en zijn moeder iemand die zich begaf in de hoge intellectuele kringen van Brussel. Ze was onder meer goed bevriend met Emile Verhaeren. Dwelshauvers studeerde aan het Atheneum van Brussel en geraakte er bevriend met August Vermeylen. Samen met Vermeylen zette hij zijn studies verder aan de Université Libre de Bruxelles, waar hij geneeskunde studeerde.
In 1894 ontstonden er aan de Université Libre de Bruxelles rellen die gericht waren tegen de beslissing van de raad van bestuur om de geograaf Élisée Reclus, gewezen communard en lid van de anarchistische Internationale, toch geen leerstoel te geven. Mesnil en August Vermeylen stonden middenin het gewoel dat resulteerde in de oprichting van een parallelle unversiteit, l' Université Nouvelle die tot 1918 bleef bestaan.
Ondertussen (1894) was Mesnil al naar Italië vertrokken, waar hij in contact kwam met de Italiaanse anarchist Ericco Malatesta en er zijn levensgezellin Clara Koettlitz ontmoette.
Jacques Mesnil was een aanhanger van het individualistisch anarchisme en kantte zich tegen het huwelijk. Hij verbrak zijn vriendschap met August Vermeylen, die wel trouwde en voor wie het anarchisme slechts een jeugdbevlieging was. August Vermeylen schreef de roman Twee Vrienden over hun vriendschap, een plan dat hij reeds in de negentiende eeuw opvatte, maar pas tijdens de Tweede Wereldoorlog voor elkaar kreeg.
In 1906 verhuisde Mesnil naar Frankrijk. Hij kwam sterk onder de indruk van de Russische Revolutie en evolueerde van het anarchisme naar het communisme. Hij nam deel aan de Derde Internationale. Een jaar na de dood van Clara overleed hij zelf.
