Haïtiaanse Revolutie
De Haïtiaanse revolutie (1791—1804) was de eerste en enige succesvolle slavenopstand op het Westelijk halfrond en leidde tot Haïti als een vrije zwarte republiek. Afrikanen en hun nakomelingen bevrijdden zichzelf uit de slavernij en kolonisatie door te profiteren van een conflict onder de blanken over hoe zij de hervormingen van de Franse Revolutie moesten implementeren in deze wrede slavenmaatschappij. Geschiedkundigen noemen als katalysator een specifieke Voodoo-dienst die in augustus 1791 werd geleid te Bois Caïman door Dutty Boukman, een hogepriester van de Marrons (Mawon op Haïti}. Een aantal gebeurtenissen heeft vermoedelijk geleid tot de meest opvallende opstand in de geschiedenis van de Afrikaanse slavernij.
Haïti werd het tweede onafhankelijke land op het westelijk halfrond, na de Verenigde Staten. Een door Napoleon gezonden leger werd verslagen en het volk verklaarde zich onafhankelijk van het Franse moederland op 1 januari 1804. Later dat jaar riep rebellenleider Jean-Jacques Dessalines (1760-1806), die had uitgeblonken onder het gezag van Toussaint l'Ouverture en hem later verving, zichzelf uit tot keizer Jacob I van Haïti.
