Griko
Het Griko (ook wel Grico of Grecanico), is een Grieks dialect gesproken door een deel van de bevolking in Magna Graecia, het zuiden van Italië. Grieken noemen dit dialect ook wel Katoitaliótika (Κατωιταλιώτικα, Zuid-Italiaans).
Twee kleine gemeenschappen spreken deze taal in de regio's Calabria en Puglia (schiereiland van Salento). Het gebied rond Salento omvat negen kleine dorpen die als Grecìa Salentina worden aangeduid (Calimera, Martano, Castrignano de' Greci, Corigliano d'Otranto, Melpignano, Soleto, Sternatia, Zollino, Martignano), met in totaal 40.000 inwoners. De regio in Calabria bestaat uit negen dorpen in Bovesia met een kleiner aantal inwoners.
Volgens de meeste wetenschappers gaan de wortels van het Griko terug op de antieke Griekse kolonisatie van Zuid-Italië, in de achtste eeuw voor Christus. Deze theorie wordt gecorroboreerd door de vele Dorische invloeden die het Griko, net zoals in het Tsakonisch, heeft bewaard, in tegenstelling tot het standaardgrieks dat op de koine gebaseerd is.
Er is een rijke mondelinge traditie en folklore in het Griko. De muziek (met muziekgroepen als Ghetonia en Aramirè) en poëzie is populair in zowel Italië als Griekenland. Het Italiaanse parlement heeft de Griko-gemeenschap van Salento erkend als etnische en taalkundige minderheid.
Inhoud |
[bewerk] Voorbeeld van een tekst in het Griko
Uit het volksliedje "Kalinifta"
[bewerk] Griko
Εβώ πάντα σε σένα πενσέω,
γιατί σένα φσυχή μου 'γαπώ,
τσαι που πάω, που σύρνω, που στέω
στην καρδιά μου πάντα σένα βαστώ.
transliteratie:
Ebo panta se sena pensèo,
ghiatì sena phsikhèy mou gapò,
Tsai pou pao, pou syrno, pou steo
steyn kardià mou panta sena bastò.
[bewerk] Modern Grieks
Εγώ πάντα εσένα σκέφτομαι,
γιατί εσένα ψυχή μου αγαπώ,
και όπου πάω, όπου σέρνομαι, όπου στέκομαι,
στην καρδιά μου πάντα εσένα βαστώ.
[bewerk] Nederlands
Ik denk altijd aan jou,
Omdat ik van je hou, mijn ziel,
En waar ik ook ga, waar ik mezelf ook naar heen sleur, waar ik ook verblijf
Ik hou je altijd in mijn hart.
