Ernie Brunings

Drs. Ernie Adolf Brunings (Oranjestad, 20 november 1944 of 1947) is een Surinaams politicus en bioloog.

Brunings ging in 1966 biologie studeren aan de Rijksuniversiteit Leiden om in 1973 cum Laude af te studeren waarna hij terugkeerde naar zijn moederland.

[bewerk] Wetenschap

Na terugkomst werd hij wetenschappelijk medewerker op de afdeling microbiologie van de Anton de Kom Universiteit waar hij in het begin onderzoeker was bij het professor Flu instituut. Vanaf 1975 tot heden doceert hij celbiologie en histologie op de medische faculteit. Na de Sergeantencoup van 1980 zat hij in het revo-bestuur van de universiteit en van 1983 tot 1988 was hij bestuursvoorzitter van de universiteit. Het revo-bestuur zorgde ervoor dat 7 van de 18 afstudeerrichtingen in de Natuurtechnische faculteit werden opgeheven. Onder het motto van "zuivering van de oude politiek" werden politiek onwelgevallige docenten zoals de latere president Venetiaan ontslagen of op non-actief gesteld. In 1994 werd Brunings voorzitter van de medische faculteit.

Brunings heeft een hepatitis-test ontwikkeld die 2,50 Amerikaanse dollar kost terwijl de gangbare test het dubbele kost. Voor zijn wetenschappelijke bijdragen onderscheidde de Stichting Algeweten hem in november 2003 met een zilveren medallie.

[bewerk] Politiek

Toen in Nederland de Bijlhout-affaire speelde gaf Brunings toe dat hij na de Sergeantencoup van 1980 lid was geworden van de volksmilitie en wacht had gelopen. Zijn naam stond oorspronkelijk op de lijst van ruim 30 verdachten van de Decembermoorden in 1982. Het Openbaar MInisterie gaf in 2001 aan de zaak tegen Brunings en zeven anderen te willen seponeren.

Brunings was in 1987 mede-oprichter van de aan Bouterse gelieerde NDP en als directeur van het wetenschappelijk bureau van de NDP werd hij tot de intellectuelen van die partij gerekend. Bij de verkiezingen van 1987 behaalde de NDP slechts 3 zetels, maar in 1991 behaalde ze 12 zetels waarmee Brunings als NDP-er in De Nationale Assemblée (DNA) kwam. Op 16 januari 1992 werd hij samen met Frank Playfair door de NDP met onmiddellijke ingang geroyeerd. Aanleiding was een conflict over de partijleiding en de relatie met het leger. Ze stelden hun DNA-zetel niet ter beschikking van de NDP maar bleven tot de verkiezingen van 1996 zitten. Hierbij vormden ze een nieuwe fractie onder de naam Democratische Partij (DP). Later stapte Brunings over naar de Politieke Vleugel van de FAL (PVF; FAL = Federatie van Agrariërs en Landarbeiders).

Op 23 mei 1996 behaalde de Alliantie bestaande uit DP, HPP, PVF en PSV 3 zetels in De Nationale Assemblée. Ondanks bezwaren van vicepresident Pretaap Radhakishun werd Ernie Brunings in september van dat jaar minister van Planning en Ontwikkelingsamenwerking (PLOS) in de regering-Wijdenbosch. Een jaar later werd de samenstelling van het kabinet herzien waarbij hij werd opgevolgd door Waldi Nain (Pendawalima).

Bij de verkiezingen van 2000 was Ernie Brunings lijsttrekker van de PVF in Paramaribo. De PVF behaalde toen zowel in Nickerie als Saramacca een zetel, maar niet in Paramaribo. In 2005 nam de PVF als onderdeel van de A1 Combinatie deel aan de verkiezingen.