Ermanarik
Ermanarik was koning van de Ostrogoten (350 - 375) en opvolger van Achiulf.
[bewerk] Ostrogotisch Rijk
Onder Ermanerik besloeg het Rijk van de Ostrogoten een gebied dat ongeveer overeenkomt met het huidige Oekraïne. In het noordoosten grensde het aan land van de Finnen, die de vlakte van de Oka en de Wolga bewoonden. In het noordwesten aan land van de Slaven, die zich verborgen hielden in het brongebied van de Dnjepr, de Weichsel en de Westelijke Dvina. Ten oosten van de Don had het de Alanen als buren, en ten westen van de Djepnr de Visigoten.
Het Ostrogotische Rijk van Ermanerik kon men niet vergelijken met het Romeinse Rijk. Er waren geen steden of enige vorm van georganiseerd bestuur. De bevolking, die door Achiulf en Ermanarik geleidelijk met geweld onder de Ostrogotische heerschappij was gebracht, bestond voornamelijk uit Sarmaten, Scythen en Gepiden. Een weinig talrijke aristocratie van Ostrogotische krijgslieden heerste over de overwonnen volken. Deze moesten enige belastingen betalen en militaire dienst verrichten voor de koning.
Bij gelegenheid ontmoetten zij elkaar aan het hof van Ermanarik dat parlement, regering en zetel van de hoogste rechterlijke macht ineen was. Omstreeks 370 bereikten de Ostrogoten voor het eerst de berichten door vluchtingen uit het Oosten, dat een woest ruitervolk, de Hunnen, vanuit Azië richting Europa trok. Niet lang daarna, in het voorjaar van 375 verschenen de Hunnen aan de grenzen van het Ostrogotische Rijk. De Ostrogoten bleken niet opgewassen te zijn tegen de Hunse ruiters. De Hunnen voerden een geheel andere oorlogstactiek dan de Ostrogoten gewend waren. In plaats van de Ostrogoten in een geregelde veldslag tegemoet te treden, gingen zij deze steeds uit de weg en richtten ergens anders een bloedbad aan, waarna zij bliksemsnel weer verdwenen.
In deze talloze kleine gevechten moesten de Ostrogoten steeds het onderspit delven. Ermanarik pleegde uit wanhoop zelfmoord na één zo'n nederlaag. Tot opvolger werd gekozen Vithimiris, een familielid van Ermanarik.
[bewerk] literatuur
Hermann Schreiber; de Goten: vorsten en vazallen (1979)
| Koningen en vorsten van de Ostrogoten |
| Achiulf - Alatheus -Athalarik - Andag - Amalasuntha - Athanarik - Erarik - Ermanarik - Ildibad - Radegast - Safrax -Teia - Theodahad - Theodorik de Grote - Theodorik de Oudere - Thiudimir - Totila - Valamir - Videricius -Vidimir- Vithimiris - Witiges |
