Cravatte

Een cravatte is een vaandeldecoratie. Dat houdt in dat een militaire eenheid wordt onderscheiden door het aanbrengen van een onderscheiding aan een lint of een bewerkte baan stof aan te brengen aan de knop van het vaandel van de eenheid. Het kan om eeen regimentsvaandel gaan of om het vaandel van het gehele krijgsmachtonderdeel. De onderscheiding verschillen evenzeer; in de Bataafse Republiek werden cravattes in de vorm van een driekleurig lint met zilveren franje aan de vaandels van de burgerwacht bevestigd. In 1809 verleende Lodewijk Napoleon, Koning van Holland het derde regiment huzaren dat zich in Spanje had onderscheiden het recht om een "L" in plaats van een "3" op het vaandel aan te brengen. Het was geen echte cravatte maar de traditie om een vaandel te decoreren bleef ook in het Koninkrijk Holland behouden.

[bewerk] Vaandeldecoraties in Nederland

In de Wet op de Militaire Willems-Orde van 1815 werd vastgelegd dat een korps dat "bijzonder had uitgemunt" het versiersel van de Militaire Willems-Orde aan het vaandel mocht bevestigen. Ook andere onderscheidingen zoals het Bronzen Leeuw en het Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven werden aan vaandels gehecht. Behalve cravattes waren er ook onderscheidingen voor schepen (en hun bemanningen) in de vorm van een Nederlandse vlag met een opschrift. In 1863 forceerden vier Nederlandse oorlogsschepen onder commando van François de Casembroot de vrije doorvaart door de Japanse Straat van Simonoseki. Koning Willem III verleende aan Zr. Ms.Medusa een zijden Nederlandse driekleur en Zr.Ms. Het Ijzeren Kruis, Zr.Ms. Amsterdam en Zr.Ms. Djambi mochten in het vervolg een vlag met het woord "SIMONOSEKI" in de witte baan voeren als "eene blijvende herinnering aan dit roemrijke wapenfeit".

De Militiaire Willems-orde aan het vaandel van de Poolse 1ste Onafhankelijke Parachutistenbrigade

De wet voorzag in het toekennen van 'het teken van de Militaire Willems-orde' aan militaire korpsen. Deze eenheden worden geen ridder en worden ook niet in de Orde opgenomen. Ook bevordering is niet mogelijk al zou men ook een tweede kruis aan het vaandel kunnen bevestigen. In de praktijk gaat het om vaandels van schepen, regimenten en krijgsmachtonderdelen. Daarvan is spaarzaam gebruikgemaakt.
Omdat de wet niet vaststelt hoe groot dat kruis moest zijn werd in de 19e eeuw gebruikgemaakt van een commandeurskruis dat aan een lint in de kleuren van de orde aan de stok van het vaandel wordt gebonden.
Het commandeurskruis is groter en dus beter zichtbaar. Sinds de wetswijziging van 1940 gaat het steeds om een ridderkruis der vierde klasse.

De 11 eenheden die de Militaire Willems-orde aan hun vaandel dragen:

Het 7e bataljon infanterie in Nederlands Indië ( 1849)
Het 3e bataljon infanterie in Nederlands Indië ( 1877)
Het korps marechaussee in Atjeh en Onderhorigheden (1930)
Het wapen der Militaire Luchtvaart ( 18 mei 1940)
De U.S. 82nd. Airborne Division
De Marine Luchtvaartdienst ( 1942)
Het wapen der Militaire Luchtvaart van het K.N.I.L.(1942)
Koninklijke Nederlandse Brigade Prinses Irene ( 1945)
Het Korps Mariniers ( 1946)
De Onderzeedienst ( 1947)

en sinds 31 mei 2006

De Poolse 1ste Onafhankelijke Parachutistenbrigade

Bij Koninklijk Besluit van 9 mei nr. 22 werd bepaald dat de Bronzen Leeuw werd toegekend aan het 2e en 3e Regiment “Chasseurs Parachutistes” der “S.A.S. Troops” van het Franse Leger (S.A.S. staat voor Special Air Service, wat inhoudt Paracommando’s). Verder werd in het besluit bepaald dat "het versiersel van de Bronzen Leeuw ware te hechten aan het gemeenschappelijk vaandel van beide genoemde regimenten".