Correlatie
In de statistiek spreekt men van correlatie als er een samenhang blijkt te zijn tussen twee reeksen metingen. Zo kan het verband tussen uitslag op een Citotoets en het schoolresultaat één jaar later statistisch in een cijfer, de correlatiecoëfficiënt, worden uitgedrukt. De correlatiecoëfficiënt varieert tussen 0 (geen verband) en +1 of -1 (perfect positief/perfect negatief verband). Hoe verder de correlatiecoëfficiënt verwijderd is van 0, hoe nauwkeuriger men de uitslag van de ene variabele kan voorspellen op grond van de uitslag op de andere variabele.
Men moet voorzichtig zijn met het zoeken naar correlaties tussen om het even wat, zeker als er geen aanleiding is om een correlatie te vermoeden (bijvoorbeeld tussen de kleur van de ogen en criminaliteit). Als men correlaties test tussen honderden eigenschappen, zal één op de twintig onderzochte relaties statistisch significant zijn, ook als de betreffende samenhang in de populatie waaruit de steekproef is getrokken niet bestaat.
Een valkuil is ook te denken dat een (significante) correlatie een oorzakelijk verband uitdrukt. Stel dat er een verband wordt gevonden tussen verhoogde agressiviteit bij kinderen en het aantal uren dat ze naar TV-kijken. Dan is daarmee niet bewezen dat kinderen agressief worden van het televisiekijken. Net zo goed is het mogelijk dat kinderen die in aanleg meer neigen tot agressiviteit ook vaker televisiekijken als vrijetijdsbesteding kiezen, of dat een derde variabele (bijvoorbeeld sociaal milieu) verantwoordelijk is voor de samenhang tussen televisie kijken en agressiviteit. Er is in dit geval dus slechts sprake van een statistisch verband, en niet van een oorzakelijk verband.
[bewerk] Zie ook
- 2D correlatie analyse
- Correlatiecoëfficiënt
