Bulgaren
Het woord Bulgaren wordt gebruikt voor drie te onderscheiden begrippen:
- Het Turkse volk der Bulgaren. Ook wel de Donau-Bulgaren, Boelgaren of Protobulgaren genoemd.
- De inwoners van Bulgarije.
- Een etnische groep in Bulgarije, namelijk de grootste slavische groep in dat land.
[bewerk] Geschiedenis
De Bulgaren duiken voor het eerst op in de geschiedenis als een Turks volk die in de tweede eeuw v. Chr. aan de Wolga woont. Hun naam wordt wel verklaard als afkomstig van een Turks woord Bulgha, "sabel", welk voorwerp de groep als totemsymbool gebruikt zou hebben. Tijdens de Grote Volksverhuizing trekken sommigen in de vierde eeuw naar het westen, anderen naar het zuiden tot in Armenië. In de vijfde eeuw vestigen zich enkele Bulgaarse stammen zich ten noorden van de Donau als bondgenoten van het Byzantijnse Rijk. In de zesde eeuw vallen ze Byzantijns gebied binnen tezamen met Slavische stammen. Ze vestigen vele chanaten op de Balkan. Langzaam wordt het Turkse volksdeel door het Slavische geassimileerd en gekerstend. In de tiende eeuw worden ze tijdens het keizerschap van Basilius de Bulgarendoder weer door Byzantium onderworpen, maar in de twaalfde eeuw komen ze in opstand en weten, nu geheel Slavisch, hun onafhankelijkheid als koninkrijk te bewaren totdat ze in de veertiende eeuw door de Ottomanen veroverd worden. In 1878 maakt men zich van het Ottomaanse Rijk los en probeert een algemeen Bulgaarse identiteit te ontwikkelen die ook de Macedoniërs en de Slavische bewoners van de Dobroedzja en Bessarabië omvat, maar de toch flink geslaviseerde Roemenen (meer in Dobroedzja en Walachije) uitsluit. Dit leidt tot de Tweede Balkanoorlog waarbij men vergeefs een Groot-Bulgarije probeert te vestigen. De Macedoniërs begonnen daarna hun eigen identiteit te beklemtonen. De Zuid-Slavische dialecten gaan geleidelijk in elkaar over zodat strikte grenzen moeilijk te trekken zijn en dat geldt zelfs voor de verhouding met het Roemeens.
