Bugac-Puszta
De Bugac-Puszta ligt in zuid-Hongarije in het Bács-Kiskun comitaat, en is een park-onderdeel van het Nationaal Park Kiskunság. Het park ligt nabij het dorp Bugac, vandaar de naam. Het Bugacpark ligt in de puszta tussen de steden Kecskemét, dat 22 km noordelijker ligt, 25 km van het zuidelijk gelegen Soltvadkert en op 12 km van het oostelijk gelegen Kiskunfélegyháza.
Vanuit Kecskemét en Kiskunfélegyháza worden tochten naar deze puszta georganiseerd. (Men kan ook individueel er naartoe gaan). De bezoekers arriveren bij de Bugac-csárda waar gedronken en gegeten kan worden. Van hier vertrekt men in ouderwetse paardenkoetsen, maar wel met rubberbanden om de wielen, over een stoffige zandweg van ruim één kilometer naar de stoeterij, het herdersmuseum en het terrein waar ruiterfestijnen gehouden worden. Deze drie plekken liggen dicht bij elkaar. In het kleine museum, van ver al te zien aan zijn kegelvormige rieten dak, roepen herderskleding en oude gebruiksvoorwerpen herinneringen op aan het vroegere poesta-leven. Ook vindt men er gegevens over de flora en fauna van het gebied.
Als er voldoende bezoekers zijn, tonen Hongaarse ruiterherders (csikós of páztorok) hun grote vaardigheid en durf in het bereiden en dresseren van hun paarden. In hun witte broeken en witte hemden met rode vesten en laarzen, staan en zitten ze - zonder zadel! - op hun paarden. Net als op het Nationaal Park Hortobágy, laten ze ook hun paarden zitten, als een hondje, liggen en dansen op hun achterbenen. De csikós gaat op de schoft en de hals van het liggende paard staan en knalt met zijn zweep boven de paardenkop. Als hoogtepunt van de opvoering toont men een vijfspan paarden. Drie voor en twee daarachter. De ruiter houdt ze in toom terwijl hijzelf met één been op beide achterst paarden staat. Hij ment zijn paarden met één hand, terwijl hij met zijn andere hand de meterslange zweep laat knallen als karabijnschoten.
Voor de show die men kan bijwonen en begon, graasde op de bijna kaalgevreten plek een kudde grijsgrauwe langhoorn koeien bewaakt door een viertal kleine hondjes (kutya). Toen de runderen de plek moesten verlaten voor de opvoering, werden ze door de hondjes heel vakkundig naar een hoek gedreven; als ze niet snel genoeg luistereden werden ze even in de staart gebeten.
Op zijn fraaist is de puszta 's morgens vroeg en 's avonds, als de vele bezoekers zijn vertrokken. Op de weidse grasvlakten grazen grote kudden paarden die 's avonds door de geroutineerde ruiters met luid knallende zweep naar de stoeterij terug worden gedreven. Het is een indrukwekkend gezicht de prachtige raspaarden in volle draf in een gelijkmatig ritme over de vlakte te zien gaan, een grote stofwolk achter zich latend. Midden op de poesta staat een zestal voormalige boerderijen, die nu geheel zijn ingericht als vakantieverblijf. De boerderijen zijn zo ver uit elkaar gelegen dat men zijn buren nauwelijks ziet. Rond het huis is een groot erf afgezet met een houten omheining. Op het erf is een plek waar een vuur gestookt kan worden en waar je kunt picknicken. Vanaf eigen erf kan men de rust beleven van de puszta en genieten van de ondergaande zon. De receptie voor deze vakantiehuizen bevindt zich in de nabijheid van de Bugac-csárda. Achter de receptie is ook de manege en wie met zoveel paarden in de buurt zin krijgt om zelf ook eens een paard te rijden, kan hier volledig aan zijn trekken komen.
