Basilosaurus
| Basilosaurus | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||
|
||||||||||
| Geslacht | ||||||||||
| Basilosaurus | ||||||||||
| Soorten | ||||||||||
|
Negen. |
Basilosaurus was één van de eerste walvissen. Dit zeezoogdier behoorde tot de Archaeocete, een groep die nauw verwant is aan de hedendaagse tandwalvissen. Net als zijn kleinere verwant Dorudon is Basilosaurus vooral bekend uit de afzettingen in Egypte uit het Laat-Eoceen.
De aalachtige Basilosaurus was 15 tot 18 meter lang en ongeveer 60 ton zwaar. De eerste skeletten van Basilosaurus werden gevonden omstreeks 1830. Aanvankelijk dacht men dat het om een reusachtig zeereptiel ging, waardoor het dier de naam Basilosaurus oftewel koningshagedis kreeg. Later bleek dat het een primitieve walvis was en werd een alternatieve naam, Zeuglodon (= verbonden tanden), bedacht. Basilosaurus had nog kleine achterpootjes, die laten zien dat zijn voorouders ooit op het land hebben gelopen. Aan de pootjes zijn zelfs nog vijf tenen te onderscheiden. Basilosaurus was in zijn tijd het grootste dier op Aarde en stond in zee aan het top van de voedselketen. Uit vondsten in Egypte blijkt dat deze walvis zich voedde met beenvissen, kleine haaien en zelfs andere, kleinere walvissen. Basilosaurus moet een snelle zwemmer zijn geweest om zijn prooien te grijpen. In vergelijking met de huidige walvissen had Basilosaurus vrij kleine hersenen en aangenomen wordt dan ook dat Basilosaurus een solitair dier was, aangezien sociale dieren meestal over grote hersenen beschikken. Anders dan de hedendaagse walvissen had Basilosaurus grote kiezen om zijn voedsel te kauwen. De tegenwoordige tandwalvissen zoals dolfijnen kauwen niet en slikken hun prooi in z'n geheel door.
