Augustin Pyramus de Candolle
Augustin Pyramus de Candolle (Genève. 4 februari 1778 – ald., 9 september 1841) was een belangrijke botanicus. Er bestaat veel verwarring over zijn naam, wat veroorzaakt wordt door het feit dat hij verschillende spellingswijzen hanteerde in de vele boeken die hij publiceerde. De spellingswijze die door de International Plant Names Index wordt gehanteerd is “Augustin Pyramus de Candolle”. De afkorting die hij gebruikte voor het publiceren van plantennamen was “DC.”.
Hij stamde af van een van de oude families uit de Provence, maar werd geboren in Genève omdat religieuze vervolging zijn voorouders had gedwongen om hun thuisland in het midden van de zestiende eeuw te verlaten.
Hoewel hij een zwakke jongen was, toonde hij grote aanleg voor studeren en onderscheidde hij zichzelf op school door zijn snel verworven kundigheid in klassieke en moderne literatuur en speciaal door zijn vermogen om hoogstaande verzen te schrijven. Hij begon zijn wetenschappelijke studies aan de Université de Genève waar het onderwijs van J.P.E. Vaucher hem voor het eerst inspireerde om de botanie tot zijn voornaamste bezigheid te maken. In 1976 verhuisde hij naar Parijs. Zijn eerste publicaties Plantarum historia succulentarum (4 delen, 1799) en Astragalogia (1802) brachten hem onder de aandacht van Georges Cuvier, voor wie hij de plaatsvervanger werd aan het Collège de France in 1802 en van Jean-Baptiste Lamarck, die hem nadien de publicatie van het derde deel van de Flore française (1803-1815) toevertrouwde. De "Principes élémentaires de botanique", die werd uitgegeven als de toelichting van zijn werk, bevatte de eerste weergave van classificatieprincipes waarbij hij een natuurlijke methode navolgde in tegenstelling tot de kunstmatige methodes van Carolus Linnaeus.
In 1804 kreeg hij de titel Doctor of Medicine van de medische faculteit van Parijs en publiceerde hij zijn Essai sur les propriétés médicales des plantes, gevolgd door Synopsis plantarum in flora Gallica descriptarum in 1806. Op verzoek van de Franse regering bracht hij de zomers van de volgende zes jaren door met het maken van een botanische en agriculturele inventarisatie van het hele land waarvan de resultaten in 1813 werden gepubliceerd. In 1807 werd hij aangesteld als professor in de botanie aan de medische faculteit van de Université de Montpellier om in 1810 te verhuizen naar de nieuw opgerichte leerstoel van de botanie aan de faculteit van de wetenschappen aan dezelfde universiteit.
Vanuit Montpellier, waar hij zijn Théorie élémentaire de la botanique (Elementaire Theorie van de Botanie, 1813) publiceerde, verhuisde hij naar Genève in 1816. In het daaropvolgende jaar werd hij door de (weer onafhankelijke) Zwitserse regering uitgenodigd om de nieuw opgerichte leerstoel van de natuurhistorie in te nemen. De rest van zijn leven bracht hij door met het proberen uit te breiden en te voltooien van zijn natuurlijke systeem van botanische classificatie. De resultaten van zijn arbeid werden voor het eerst gepubliceerd in zijn Regni vegetabilis systema naturale, maar slechts twee delen werden voltooid (1821) toen hij er achter kwam dat het voor hem onmogelijk zou zijn om dit op de door hem gewenste uitgebreide schaal te voltooien. Vervolgens begon hij in 1824 met een minder intensief werk van een vergelijkbare soort, de Prodromus systematis naturalis regni vegetabilis, maar zelfs hiervan was hij maar zeven delen of tweederde van het totaal te voltooien. Hij had een broze gezondheid gedurende meerdere jaren voordat hij stierf in Genève.
Zijn zoon was Alphonse de Candolle (1806-1893), die uiteindelijk zijn vaders leerstoel overnam en de Prodromus vervolgde.
