Audiogram
Een audiogram is een grafiek waarmee de gehoordrempel van een persoon wordt weergegeven. In het algemeen wordt deze weergegeven als de sterkte van een toon die de betrokken persoon nog net kan horen, als functie van de frequentie. De sterkte van de toon wordt verticaal weergegeven in dB(A), de toonhoogte horizontaal in hertz (op een logaritmische schaal).
Middels een audiogram kan een KNO-arts een uitspraak doen over de symptomen en soms ook over de oorzaken van een gehoorbeschadiging.
Een audiogram wordt in het algemeen opgetekend door een proefpersoon via een koptelefoon tonen van verschillende hoogte te laten horen. De tonen beginnen zeer zacht, zodat de proefpersoon ze niet kan horen, maar worden langzaamaan steeds luider. Op het moment dat de proefpersoon de toon waarneemt, geeft hij dit middels een signaal aan aan degene die het audiogram optekent. Die zet dan een markering op het audiogram bij de juiste toonhoogte en geluidssterkte. Dit wordt herhaald voor diverse tonen. De aldus opgetekende punten worden met elkaar verbonden door middel van een lijn, waardoor het complete audiogram ontstaat.
Het optekenen van een audiogram gebeurt in het algemeen in een geluidsdichte kamer, om storingen van buitenaf zoveel mogelijk te beperken. De proefpersoon heeft geen invloed op zowel de momentane toonhoogte als de geluidssterkte van de aangeboden toon. Hij kan alleen aangeven of hij wel of niet iets hoort. Om gokken of "vals spelen" door de proefpersoon zoveel mogelijk uit te sluiten, worden meestal de te meten tonen meer dan eens - en niet in dezelfde volgorde - aangeboden.
