Arthur de Bruyne
Arthur de Bruyne, (Kruibeke14 maart 1912 - Mortsel 9 oktober 1992) was een Vlaams historicus.
Hij schreef geschiedkundige werken over de Guldensporenslag, de Boerenkrijg, de Ierse vrijheidsstrijd en het Vlaams-nationalisme. Voor de Tweede Wereldoorlog was Arthur de Bruyne actief in de Vlaamsnationalistische jeugdbeweging en werd hij hoofdredacteur van ‘De Blauwvoet’.
Na de oorlog leverde hij bijdragen voor het naoorlogse weekblad Rommelpot. Hij schreef de biografieën ‘Joris van Severen, Droom en Daad’ (1961) en ‘ Lodewijk Dosfel. Kultuurflamingant, aktivist, nationalist’ (1967).
Bijdragen die hij leverde voor ‘ 't Pallieterke’, werden achteraf gebundeld onder meer in ‘Hendrik de Man – Cyriel Verschaeve’ (1969), ‘Trouw’ (1973) en in ‘De Kwade Jaren’ (in vijf delen, 1971-1976).
Na zijn loopbaan als leraar voor doven en spraakgestoorden was hij medewerker van Kerk in Nood/Oostpriesterhulp.
Arthur de Bruyne was de vader van zanger Kris De Bruyne en broer van VU-politicus Hector de Bruyne.
