Osmanlı Türkçesi
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Osmanlı Türkçesi Lisân-i Osmânî لسان عثمانى |
|
---|---|
Konuşulduğu ülkeler: | Osmanlı İmparatorluğu |
Konuşan kişi sayısı: | ? |
Sıralama: | * |
Dil Grubu Sınıflandırma: | Ural-Altay Dil Ailesi
|
Resmî Durum | |
Resmî dil olduğu ülkeler: | Osmanlı İmparatorluğu |
Dili düzenleyen kurum: | * |
Dil Kodları | |
ISO 639-1 | {{{iso1}}} |
ISO 639-2 | ota |
SIL | OSM |
Ayrıca bakınız: Dil – Dil aileleri |
Osmanlı Türkçesi (Osmanlıca :عثمانليجة ya da lisân-i Osmânî: لسان عثمانى) Osmanlı devlet ve resmî yazışma dilidir. Bilimsel alanlarda Tarihî Türkiye Türkçesi denilmektedir. Türkçe'den ayrıca bir dil değildir. Dönemine ve kullanım alanına göre içinde (az ya da çok) Arapça ve Farsça unsurlar bulunsa da bugün latin harfleriyle yazılan Türkçe'nin arap harfleriyle yazılmasından ibarettir.
Konu başlıkları |
[değiştir] Tanım
13-20. yüzyıllar arasında Anadolu’da ve Osmanlı Devleti'nin hüküm sürdüğü yerlerde yaygın olarak kullanılmış olan, özellikle 15. yüzyıldan sonra Arapça ve Farsçanın etkisinde kalan Türk yazın dilidir. Osmanlıca; Arap alfabesine, Fars ve Türk dilinden yeni sesler ilavesiyle oluşturulmuş, uzun tarihi boyunca kendine has özelliklerle geliştirilmiş, farklı yazı türleriyle bir sanat haline getirilmiş, kelime hazinesi günümüz Türkçesi ile kıyaslanamayacak kadar zengin bir yazı dilidir.
- Temel Osmanlıca (Osmanlı Türkçesi)
- Osmanlı Paleografyası
- Osmanlı Diplomatikası (Osmanlı İnşâ Dili, Vesika İlmi)
olarak üç ana başlık halinde ele alınıp yorumlanmaktadır.
Osmanlıca Harfler |
|
---|---|
elif | ﺍ |
be | ﺐ |
pe | پ |
te | ﺖ |
se | ﺙ |
cim | ﺝ |
çim | ﭺ |
ha | ﺡ |
hı | ﺥ |
dal | ﺪ |
zel | ﺬ |
re | ﺭ |
ze | ﺯ |
je | ﮊ |
sin | ﺱ |
şın | ﺵ |
sad | ﺹ |
dad | ﺽ |
tı | ﻂ |
zı | ﻆ |
ayın | ﻉ |
gayın | ﻍ |
fe | ﻑ |
kaf | ﻕ |
kef | ﻙ |
lam | ﻝ |
mim | ﻡ |
nun | ﻦ |
vav | ﻭ |
he | ﻩ |
lamelif | ﻻ |
ye | ﻯ |
[değiştir] İmla kaideleri
Osmanlıcanın herkes tarafından kabul edilmiş kati imla kuralları yoktur. Lakin bu, herkesin istediği şekilde yazabileceği anlamına gelmez. Bu kaideleri temel olarak, okutucu harfler, harflerin birleşme esasları, kelime köklerinin Arapça veya Farsça olmasına bağlı olarak alınan eklerin durumu gibi birkaç kategoriye ayırmak mümkündür. örnekler
[değiştir] Kaynaklar
- http://www.dallog.com/tdve/osmanlica.htm'den kısaltılmıştır.
- http://www.iosmanlica.wordpress.com
- http://www.ottomanlanguage.com/osmanlica.htm
- Faruk K. Timurtaş, Osmanlı Türkçesine Giriş, (İstanbul, 1979)
- Muhammet Ali Ensari, Osmanlıca İmla Müfredatı, Hayrat Neşriyat
[değiştir] Diğer Bağlantılar
|
|||
Batı Türkçe | |||
Bolgar grubu | Bolgar* | Çuvaşça | Hazarca* | ||
Çagatay | Ayni dili | Çagatayca* | Ili Turki | Lop dili | Uygurca | Özbekçe | ||
Kıpçak grubu | Baraba dili | Başkırca | Kırım Tatarcası1 | Komanca* | Karaçay-Balkarcası | Karaimce | Karakalpakça | Kazahça | Kıpçakça* | Krımçakça | Kumıkça | Nogayca | Tatarca | Urum dili1 | ||
Oğuz grubu | Afşarca | Azerbaycanca | Kırım Tatarcası1 | Gagavuzca | Horasan Turkçesi | Osmanlı Türkçesi* | Peçenekçe* | Kaşgayca | Salarca | Türkiye Türkçesi | Türkmence | Urumca1 | ||
Doğu Türkçe | |||
Argu grubu | Halaçça | ||
Kırgız-Kıpçak grubu | Altay dili | Kırgızca | ||
Uygur grubu | Çulımca | Dolganca | Fuyü Gırgıs dili | Hakasça Doğu Altayca | Şorca | Tofaca | Tuvaca | Batı Yugurca | Yakutça | ||
Notlar: 1 birden fazla grubta listelenmis dil, * Ölmüş diller |