Zbigniew Zakrzewski (ekonomista)

Z Wikipedii

Zbigniew Zakrzewski (ur. 15 sierpnia 1912 w Puszczykowie, zm. 19 sierpnia 1992 w Poznaniu) - wybitny ekonomista, profesor Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, znawca i miłośnik dziejów Poznania.

Spis treści 1 Korzenie 2 Nauka i Studia 3 Lata Wojny 4 Lata Powojenne, Osiągnięcia Naukowe i Dydaktyczne 5 Literatura

[edytuj] Korzenie

Urodził się w Puszczykowie, w rodzinie inteligenckiej. Ojciec - Ksawery Zakrzewski (1876-1915), lekarz, społecznik, działacz niepodległościowy, naczelnik "Sokoła" poznańskiego, oraz inicjator i współtwórca harcerstwa wielkopolskiego - był potomkiem zasłużonego w walkach o niepodległość Polski szlacheckiego rodu Zakrzewskich herbu Trzaska. Z kolei matka Zbigniewa - Janina Zakrzewska z domu Dygat (1873-1941), nauczycielka, tłumaczka i działaczka społeczna - wywodziła się z rodziny polskich emigrantów osiadłych od poł. XIX wieku w Paryżu. Ojciec Janiny - Ludwik Dygat (1839-1901), wicedyrektor rachunkowości Towarzystwa Kolei Północnych w Paryżu - był znanym działaczem patriotycznym na emigracji. Z kolei babcią Janiny Dygat była Ksawera Mierosławska, siostra gen. Ludwika Mierosławskiego i kapitana marynarki handlowej Adama Piotra Mierosławskiego, a dziadkiem - Wincenty Mazurkiewicz - znany działacz emigracyjny, członek centralizacji TDP.

[edytuj] Nauka i Studia

Zbigniew Zakrzewski uczęszczał do Gimnazjum św. Jana Kantego w Poznaniu. Po złożeniu egzaminu dojrzałości w roku 1930 podjął równocześnie studia prawnicze, oraz na kierunku ekonomiczno-politycznym, na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. W 1938 roku uzyskał tytuł doktora nauk ekonomicznych na podstawie rozprawy pt.: "Witold Skarżyński - ekonomista wielkopolski".

[edytuj] Lata Wojny

Po wybuchu wojny, jako pracownik Banku Polskiego, mieszczącego się przy ul. Bielańskiej w Warszawie, ewakuował i konwojował polskie złoto do Bukaresztu. Następnie przedostał się na zachód, do Francji, gdzie wstąpił do I Dywizji Piechoty nowoutworzonej Armii Polskiej. Przebył szkolenie w obozie Coëtquidan w Bretanii. Wskutek nader szybkiej kapitulacji Francji w maju 1940 roku, jego oddział nie zdążył wziąć udziału w walkach na froncie. Zbigniew Zakrzewski próbował więc przedostać się do okupowanego kraju. Niestety próba ta skończyła się jego aresztownaniem i osadzeniem na okres prawie trzech miesięcy w więzieniu w Katowicach. Po zwolnieniu z więzienia, podjął on pracę na terenie Generalnego Gubernatorstwa w chrakterze ekonomisty, w różnych majątkach ziemskich.

[edytuj] Lata Powojenne, Osiągnięcia Naukowe i Dydaktyczne

Po powrocie do Poznania pracował w Akademii Handlowej - późniejszej Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu, przemianowanej w końcu na Akademię Ekonomiczną. Pełnił funkcje dziekana Wydziału Handlowego, prorektora oraz rektora. W 1986 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Ekonomicznej. Miał niezwykle bogaty dorobek naukowy. Pełnił zaszczytne funkcje w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym, Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, był jego prezesem w latach 1981-1987 i w Towarzystwie Miłośników Miasta Poznania. Pozostawił po sobie wiele ciekawych książek związanych z Poznaniem, m.in. „Przechadzki po Poznaniu lat międzywojennych”, „Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918-1939”, „Wspominam Poznań. Fakty i refleksje”. Zmarł w Poznaniu, 19 sierpnia 1992, w wieku 80 lat. Został pochowany na cmentarzu junikowskim w Poznaniu.

[edytuj] Literatura

• Polski Słownik Biograficzny
• Z. Zakrzewski, Wspominam Poznań. Fakty i refleksje, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1986
• Profesor Zbigniew Zakrzewski 1912-1992