Zbigniew Siemiątkowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zbigniew Siemiątkowski (ur. 8 października 1957 w Ciechanowie), polityk.

W latach 1977-1981 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończył ze stopniem magistra nauk politycznych; 1987 dr nauk humanistycznych. 1981-1991 pracował na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW jako asystent i adiunkt.

Brał udział w obradach Okrągłego Stołu jako ekspert strony rządowej ds. reform politycznych. Od 1978 członek PZPR, następnie SdRP i SLD. Członek Rady Naczelnej SdRP oraz Rady Krajowej i Zarządu Krajowego SLD.

Od 1991 poseł na Sejm, w II kadencji (1993-1995) był rzecznikiem prasowym klubu parlamentarnego SLD. 1994-1996 członek Krajowej Rady Sądownictwa. W 1995 był rzecznikiem kampanii prezydenckiej Aleksandra Kwaśniewskiego, a następnie podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP i zastępcą szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. W lutym 1996 został mianowany ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza, od października 1996 z uprawnieniami zastępowania premiera w nadzorze nad działalnością Urzędu Ochrony Państwa.

Od stycznia do października 1997 był ministrem - członkiem Rady Ministrów, koordynatorem służb specjalnych. Jednocześnie sprawował funkcję sekretarza Kolegium ds. Służb Specjalnych. W kolejnej kadencji Sejmu (1997-2001) był członkiem Komisji ds. Służb Specjalnych i sprawował rotacyjne przewodnictwo tej komisji 1998-1999 i 2000-2001. Wybrany do tej komisji także w kadencji IV, przeszedł w październiku 2001 do pracy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów na stanowisko sekretarza stanu (do czerwca 2002). 2001-2002 był ostatnim szefem Urzędu Ochrony Państwa (jako p.o. szefa); 29 czerwca 2002 mianowany szefem Agencji Wywiadu.

Oskarżony w raporcie sejmowej Komisji ds. Służb Specjalnych o udzielanie fałszywych informacji w trakcie wyjaśniania okoliczności zatrzymania byłego szefa "Orlenu" w 2002, podał się do dymisji w kwietniu 2004; premier Leszek Miller rezygnacji nie przyjął.