Wzór całkowy Cauchy'ego
Z Wikipedii
Wzór całkowy Cauchy'ego istotny wzór analizy zespolonej. Wyraża fakt, że funkcja holomorficzna zdefiniowana na dysku jest całkowicie zdeterminowana przez wartości, które przyjmuje na brzegu tego dysku.
Załóżmy, że U jest zbiorem otwartym należącym do dziedziny zespolonej C oraz f : U → C jest funkcją holomorficzną, a dysk D = { z : | z − z0| ≤ r} zawiera U. Niech C będzie kołem, które całkowicie zawiera D. Wówczas dla każdego a zawartego w D:
gdzie całka jest obiegana przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.
[edytuj] Przykład użycia
Rozważmy funkcję
oraz kontur C, opisany zależnością: |z|=2.
Aby znaleźć całkę f(z) po konturze, poszukujemy punktów osobliwych funkcji f(z). Funkcję f możemy zapisać:
- gdzie
Otrzymane punkty mają moduł mniejszy niż 2 wobec czego leżą wewnątrz konturu i muszą zostać rozpatrzone. Korzystając z Lematu Cauchy'ego - Goursat'a możemy wyrazić całkę po konturze jako sumę całek wokół punktów z1 i z2 gdzie jako kontur przyjmujemy dowolnie małe otoczenie obu punktów. Nazwijmy te kontury C1 wokół z1 oraz C2 wokół z2.
Zatem w C1, f jest analityczna (dopuki kontur nie zawiera innych punktów osobliwych), a to pozwala nam zapisać f w postaci:
dlatego:
Dla drugiego konturu postępujemy analogicznie:
Całka po oszarze C jest sumą dwóch powyższych całek: