Województwo płockie (I Rzeczpospolita)
Z Wikipedii
Herb | |
Nazwa łacińska | Palatinatus Plocensis |
Istniało | 1495 - 1793 |
Prowincja | Wielkopolska |
Stolica | Płock |
Sejmik | Raciąż |
Wojewoda | Zobacz: Wojewodowie płoccy |
Powierzchnia | 3 591 km² |
Liczba powiatów | 8 |
Liczba senatorów | 3 |
Województwo płockie zostało utworzone w 1495 po inkorporacji do Korony księstwa płockiego. Istniało do II rozbioru Polski w 1793 r. Składało się z ośmiu powiatów. Herbem województwa był czarny orzeł bez korony w czerwonym polu z literą P na piersiach. Województwo posiadało trzech senatorów: biskupa, wojewodę i kasztelana płockiego.
Powiaty:
- płocki
- bielski
- raciąski
- sierpski
- płoński
- Ziemia zawkrzeńska:
- szreński
- niedzborski
- mławski
bełskie • bracławskie • brzesko-kujawskie • brzesko-litewskie • chełmińskie • czernihowskie • dorpackie • gnieźnieńskie • inflanckie • inowrocławskie • kaliskie • kijowskie • krakowskie • lubelskie • łęczyckie • malborskie • mazowieckie • mińskie • mścisławskie • nowogródzkie • parnawskie • płockie • podlaskie • podolskie • połockie • pomorskie • poznańskie • rawskie • ruskie • sandomierskie • sieradzkie • smoleńskie • trockie • wendeńskie • wileńskie • witebskie • wołyńskie • żmudzkie