Wiktor Zin
Z Wikipedii
Wiktor Zin (ur. 14 września 1925 w Hrubieszowie) - polski architekt, rysownik, działacz kultury i pracownik naukowy.
Ukończył studia architektoniczne w Akademii Górniczej w Krakowie. W 1952 r. uzyskał tytuł doktora, w 1959 r. - doktora habilitowanego, w 1967 - profesora nadzwyczajnego, a w 1979 - profesora zwyczajnego.
Początkowo pracował jako asystent i adiunkt w krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej (do 1949), następnie w Politechnice Krakowskiej - jako adiunkt (1954-1959), docent (1959-1967) i profesor (1967). Kierował Instytutem Historii Architektury i Konserwacji Zabytków, w latach 1962-1967 był dziekanem Wydziału Architektury.
Obok pracy naukowej zajmował się także działalnością na rzecz miasta Krakowa oraz architektury i zabytków całego kraju. Był głównym architektem miejskim (1958-64), kierownikiem badań Staromiejskiego Zespołu Krakowa (1960-1975), przewodniczącym Krakowskiej Komisji Konserwatorskiej (1970-1978), prezesem i wiceprezesem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa.
W latach 1977-1981 piastował funkcję wiceministra kultury i sztuki oraz generalnego konserwatora zabytków. W tym czasie zasłynął między innymi samowolną decyzją o natychmiastowym wywiezieniu Panoramy Racławickiej z magazynów muzealnych we Wrocławiu[1] do nieprzygotowanych pomieszczeń w Warszawie w celu niedopuszczenia jej do ekspozycji we Wrocławiu, pod pretekstem zamiaru wyeksponowania jej w przyszłości w Racławicach[2].
Wiktor Zin znany jest przede wszystkim jako gospodarz cyklu telewizyjnego "Piórkiem i węglem". Był także autorem cyklów "Klub pod Smokiem", "Szperacze", "Spotkanie z zabytkami", "Dźwięk i linia", "Być tutaj", "Nad Niemnem, Piną i Prypecią" "Spotkanie z prof. Zinem", "Sztuka patrzenia", "Nasze korzenie", "Opowieści domu rodzinnego". Prowadził również audycje radiowe, m. in. "Półgłosem i ciszą" w Radio Bis.
Był także twórcą scenografii do spektakli i oper, autorem prac plastycznych (akwarele) oraz licznych publikacji naukowych, książkowych i prasowych.
28 stycznia 1998 Politechnika Krakowska przyznała mu tytuł doktora honoris causa.
Obecnie (2004) zajmuje stanowisko prorektora Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, kierownika Ogólnopolskiego Studium Konserwacji Zabytków Urbanistyki i Architektury przy Politechnice Krakowskiej, kierownika Katedry Historii Sztuki i Kultury Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, wykładowcy AGH w Krakowie oraz kanclerza kapituły odznaczenia "Polonia Mater Nostra est".
[edytuj] Książki
- Piękno nie dostrzegane, Wydawnictwo Arkady 1970 r. (cykl Piórkiem i węglem)
- Piękno potężne, Wydawnictwo Arkady 1972 r. (cykl Piórkiem i węglem)
- Piękno utracone, Wydawnictwo Arkady 1974 r. (cykl Piórkiem i węglem)
- Opowiadania najkrótsze o ludziach nader różnych, WZ-Film, 2004, ISBN: 83-920951-0-3
- Opowieści o polskich kapliczkach. Piórkiem i węglem, Fundacja dla UJ, 2004
- Krajobrazy Podkarpacia, WSIiZ, 2004
- Narodziny krajobrazu kulturowego, WSIiZ, 2005
[edytuj] Przypisy
- ↑ 11.06.1980, od Generalnego Konserwatora Zabytków do Muzeum Historycznego we Wrocławiu
"do tow. Anastazji Kowalik, Muzeum Historyczne we Wrocławiu.
W związku z decyzją rozpoczęcia prac konserwatorskich przy Panoramie Racławickiej polecam wydanie jej wraz z dokumentacją konserwatorską Zarządowi P.P. Pracownie Konserwacji Zabytków w Warszawie"
prof. Wiktor Zin, Podsekretarz Stanu Ministerstwa Kultury i Sztuki, Generalny Konserwator Zabytków
do wiadomości: dyr. J.Cydzik, ZMOZ; dyr. T.Polak, P.P. PKZ Warszawa - ↑ Wypowiedź Zina na sejmowej komisji kultury: "Panorama może być eksponowana za trzy lata w Racławicach, ale potrzebna jest w tej sprawie decyzja" ("Życie Literackie", 12.10.1980)
