Wierzba rokita
Z Wikipedii
Wierzba rokita | |
Systematyka | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Podgromada | Magnoliophytina |
Klasa | Rosopsida |
Podklasa | ukęślowe |
Nadrząd | Violanae |
Rząd | wierzbowce |
Rodzina | wierzbowate |
Rodzaj | wierzba |
Gatunek | wierzba rokita |
Nazwa systematyczna | |
Salix rosmarinifolia L. |
Wierzba rokita, rokita (Salix rosmarinifolia L.) - gatunek niskiego krzewu należącego do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie i w Azji. W Polsce głównie na niżu. Roślina pospolita
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Krzew osiągający do 1 metra wysokości, słabo rozgałęziony, z pędami częściowo czołgającymi się pod ziemią.
- Pędy
- Gałązki wzniesione prosto do góry, cienkie i elastyczne, koloru czerwonobrunatnego. Pączki oraz zeszłoroczne pędy nieco omszone. Pączki drobne, okrągławe, nieco zaostrzone.
- Liście
- Podłużnieeliptyczne lub wąskolancetowate, o długości 15-45 mm, szerokość 4-8 razy mniejsza od długości. Pod spodem, a czasami i z wierzchu przylegająco, jedwabiście owłosione, płaskie, lub słabo podwinięte. Są całobrzegie i posiadają 8-16 par nerwów bocznych, słabo wystających po spodniej stronie. Przylistków zwykle brak (szybko odpadają). Liście nie czernieją podczas schnięcia.
- Kwiat
- Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami pojawiają się przed rozwojem liści – od kwietnia do maja. Kotki jajowato-kuliste, o długości 5-12 mm, bez szypułek (siedzące). Ich dwubarwne przysadki mają jasna lub purpurową nasadę, a górną część rdzawą lub czarną. W kotkach żeńskich owłosione słupki o czerwonych znamieniach wyrastają na trzoneczku krótszym od zalążni. Szyjki słupka brak, lub jest bardzo krótka. W kotkach męskich pręciki o czerwonych, wolnych i zwykle nagich nitkach, miodniki (po 1 w każdym kwiatku) złocistożółte, jajowatego kształtu. Młode pylniki czerwone lub purpurowe, w czasie pylenia przybieraja żólty kolor, potem stają się brunatne lub czarniawe. Roślina owadopylna, miododajna i wiatrosiewna.
- Biotop
- Gatunek charakterystyczny głównie dla obszarów nizinnych. Rośnie na terenach wilgotnych, torfowiskach, mokrych łąkach, rzadziej na piaskach i w widnych lasach sosnowych.
[edytuj] Zmienność
Tworzy liczne mieszańce z : wierzbą iwą, wierzbą pięciopręcikowa, wierzba purpurowa, wierzbą siwą, wierzba szarą, wierzbą uszatą, wierzba wawrzynkową, wierzbą wiciową.