Welwiczja przedziwna
Z Wikipedii
| Welwiczja przedziwna | |
 Roślina z kwiatami żeńskimi |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | nagonasienne |
| Podgromada | Gnetophytina |
| Klasa | gniotowe |
| Podklasa | Welwitschiidae |
| Rząd | welwiczjowce |
| Rodzina | welwiczjowate |
| Rodzaj | welwiczja |
| Gatunek | welwiczja przedziwna |
| Nazwa systematyczna | |
| Welwitschia mirabilis | |
| Hook. f., 1863 | |
Welwiczja przedziwna (Welwitschia mirabilis Hook. f., Trans. Linn. Soc. xxiv. (1863) 7. 1863) - gatunek endemicznej rośliny pustynnej należący do rodziny welwiczjowatych. Jest jedynym przedstawicielem rzędu welwiczjowców. Występuje na kamienistych równinach północnej Namibii, wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego (pustynia Namib, Kaokoland). Można określić ją jako dziobaka świata roślinnego. Potrafi przetrwać w postaci nasion nawet 2000 lat, może również wegetować wiele miesięcy bez wody.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Welwiczja ma formę skarłowaciałego drzewa. Rośnie bardzo wolno i jest doskonale przystosowana do warunków pustynnych.
- Pień
- Gruby i krótki, w większości schowany pod ziemią, osiąga do 50 cm wysokości i 120 cm średnicy.
- Liście
- Z pnia wyrastają tylko dwa skórzaste liście o wstęgowym kształcie i długości nawet do 2 m. Przyrastają u nasady przez całe życie rośliny, zamierają przy końcach. Potrafią absorbować wodę z mgieł. Pękają na podłużne pasy.
- Kwiaty
- Kwiaty męskie i żeńskie występują na osobnych okazach - dwupienność rozdzielnopłciowa. Męskie kwiaty wytwarzają czerwony pyłek, który zostaje przeniesiony na kwiat żeński przez pluskwiaki. Dojrzałe nasiona szyszek żeńskich roznoszone są przez wiatr.
- Korzeń
- Palowy, zgrubiały i długi.
[edytuj] Ciekawostki
- Nazwa Welwitschia upamiętnia austriackiego botanika Friedricha Welwitscha (1806-1872), który dokonał odkrycia tej rośliny w 1860 r.
[edytuj] Linki zewnętrzne
