W. Averell Harriman
Z Wikipedii
(William) Averell Harriman (ur. 15 listopada 1891 r., zm. 26 lipca 1986 r.) – polityk, dyplomata i biznesmen amerykański.
Spis treści |
[edytuj] Wczesne lata i rodzina
Urodził się w Nowym Jorku w rodzinie magnatów kolejowych. Od najmłodszych lat był więc sposobiony do kariery biznesowej. Jako ciekawostkę można odnotować fakt, iż w 20-leciu międzywojennym próbował inwestować w budowę elektrowni w Polsce, ale rząd II RP nie zgodził się na to, z uwagi na jego powiązania z kapitałem niemieckim.
[edytuj] Małżeństwa
Łącznie Harriman miał trzy żony. Pierwszą była Kitty Lanier Lawrence, która zmarła w 1936 r. Drugą Marie Norton Whitne, która rozwiodła się ze swoim dotychczasowym mężem, Corneliusem Vanderbilt Whitneyem, by poślubić Harrimana. Trzeci związek małżeński, który trwał do jego śmierci, zawarł w 1971 r. z Pamelą Digby Churchill, byłą żoną syna Wintona Churchilla Randolpha. Wcześniej Harriman był jej kochankiem.
[edytuj] Kariera polityczna
[edytuj] Kariera dyplomatyczna w czasie wojny
Harriman był związany z Partią Demokratyczną. Z tej racji był bliskim współpracownikiem prezydenta Franklina D. Roosevelta. Pełnił funkcję jego zaufanego ambasadora do specjalnych poruczeń, szczególnie w Europie.
W czasie II wojny światowej brał udział w pracach nad Kartą atlantycką, w konferencjach alianckich oraz był ambasadorem w ZSRR w latach 1943-1946.
W latach 1946-1948 piastował stanowisko sekretarza handlu w gabinecie prezydenta Harry'ego Trumana.
[edytuj] Gubernator stanu Nowy Jork
W 1954 został wystawiony przez demokratów jako kandydat na gubernatora swego rodzinnego stanu. W owym czasie stanowisko to zajmował republikanin Thomas Dewey, który dwukrotnie (1944 i 1948) mimo swej popularności był pokonywany przez kandydatów demokratów w wyborach prezydenckich.
Dewey poparł swego protegowanego Irvinga M. Ivesa, który jednak przegrał z Harrimanem.
Harriman pełnił urząd gubernatora do 1958 r. (ściślej rzecz ujmując: opuścił urząd w styczniu roku następnego), kiedy pokonał go przyszły wiceprezydent USA Nelson Rockefeller, mimo że ten rok był uważany powszechnie za "rok demokratów".
[edytuj] Kandydat prezydencki
Wielu prominentnych demokratów, m.in. były prezydent Harry Truman, popierało w latach 1952 i 1956 kandydaturę Harrimana na prezydenta USA. Ale ostatecznie nominację w obu przypadkach uzyskał Adlai Stevenson II, który za każdym razem przegrywał z Dwightem Eisenhowerem.
[edytuj] Ponownie ambasador i członek rządu
Prezydent John Kennedy ponownie powołał Harrimana na stanowisko ambasadora do specjalnych poruczeń (zwanego też czasami lotnym ambasadorem). Jednakże szybko, bo w listopadzie 1961, został podsekretarzem stanu ds. wschodnich. Zaś w kwietniu 1963 podsekretarzem stanu ds. politycznych. Pod rządami Lyndona Johnsona, ponownie został ambasadorem.
Odegrał istotną rolę w puczu, który w 1963 r. obalił prezydenta Wietnamu południowego Diema.
Harriman został odznaczony prezydenckim Medalem Wolności w 1969 r.
Podczas negocjacji pokojowych z Demokratyczną Republiką Wietnamu (DRW) pełnił rolą szefa negocjatorów w Paryżu.
[edytuj] Uwagi
Wiadomo dziś, że Harriman i jego przyjaciel, późniejszy republikański senator z Connecticut Prescott Bush (dziadek George'a W. Busha) wspierali i finansowali dojście do władzy w Niemczech NSDAP.
| Poprzednik Thomas Dewey |
Gubernatorzy stanu Nowy Jork 1955-1959 |
Następca Nelson Rockefeller |
