Uników (województwo łódzkie)
Z Wikipedii
| Uników | |
| Województwo | łódzkie |
| Powiat | sieradzki |
| Gmina | Złoczew |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
43 |
| Tablice rejestracyjne | ESI |
Uników – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Złoczew.
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa sieradzkiego.
Pierwsza piasana wzmianka o wsi pochodzi z 1386 r. Wieś do XVI w. stanowiła własność rodu Unikowskich, w poł. tego wieku przeszła w posiadanie Kapituły Gnieźnieńskiej. Parafia niezawodnie istniała tu już w XIV w. Istniejąca tu świątynia była znana w całej okolicy ze względu na znajdujący się w niej rzekomo cudowny obraz św. Stanisława , do którego pielgrzymował również w r. 1436 Jan Długosz, ówczesny proboszcz niedalekiego Kłobucka. Ten pierwszy drewniany kościół był w 1622 r. gruntownie restaurowany, a w1870 r. ze wzgędu na starość rozebrany. Nowy, murowany kościół powstał do 1875 r.za czasów proboszcza Marcina Rosińskiego. Kościół ten w 1929 r. spalił się wraz z ruchomym wyposażeniem, a w toku odbudowy słynny obraz św. Stanisława, który z pożaru ocalał, wywieziono do Częstochowy skąd już nigdy nie powrócił.
Większość wyposażenia obecnego kościoła jest współczesna. Na uwagę zasługuje barokowa rzeźba św. Walentego z XVIII w., rokokowa św. Jana Nepomucena oraz krucyfiks i kielich z XVIII w. Z poprzedniego drewnianego kościoła zachowano belkę oddzielającą prezbiterium od nawy z wyryta datą "1620". W przedsionku zachowane marmurowe tablice epitafijne: Marcina Rosińskiego (1829-1898), Klotyldy z Taczanowskich Tarnowskiej (1846-1876) i Kamilii z Węgirskich Tarnowskiej (1823-1895), dobrodziei kościoła. W bocznych barokowych ołtarzach obrazy z XVIII w. Barokowe tabernakulum, i ambona o raz rokokowa chrzcielnica, organy i szafa-komoda stojąca w zakrystii. Cennym obiektem jest rzeźbiona ława kolatorska z herbem Jelita, wykonana przez lokalnego rzemieślnika w XVII w. Obok kościoła murowana dzwonnica, na której wiszą 3 dzwony: boczne z 2 poł. XV w. i środkowy z 1531 r. Plebania murowana z 1872 r.
