Torpeda rakietowa
Z Wikipedii
Torpeda rakietowa - broń służąca do zwalczania okrętów podwodnych. Broń eksperymentalna, na wyposażeniu wojsk Federacji Rosyjskiej od 1990 roku oraz prawdopodobnie wojsk chińskich. Oznaczenia rosyjskie: ВА-111 'Шквал' (WA-111 'Szkwał', transliteracja angielska: VA-111 'Shkval').
Jest to torpeda z napędem rakietowym (czyli podwodna rakieta), wystrzeliwana z okrętów podwodnych. Wykorzystuje zjawisko superkawitacji. Rakieta wiruje wokół własnej osi, osiągajac niespotykaną prędkość 100m/s. Z uwagi na tak ogromną prędkość uniknięcie spotkania z wystrzeloną rakietą jest praktycznie niemożliwe. Prędkość rakiety jest jednocześnie jej wadą, gdyż utrudnia kierowanie pociskiem. Szkwał wytwarza również dużo hałasu. Wersja pierwotna posiadała głowicę nuklearną lub też nie posiadała ładunku wybuchowego, do zniszczenia celu wykorzystując swą energię kinetyczną. Udoskonalona wersja torpedy ma system naprowadzający i może zwalniać (w celu poszukiwania celu) i ponownie przyspieszać. Awaria torpedy rakietowej mogła być jedną z przyczyn zatonięcia OP Kursk.
Torpeda Szkwał ma długość 8,2 m i wagę 2,7 tony. Napędzana jest silnikiem rakietowym na paliwo stałe z dyszą o zmiennym wektorze ciągu. Dysza otoczona jest ośmioma małymi cylindrycznymi silnikami startowymi, które rozpędzają torpedę do szybkości superkawitacyjnej, przy której zaczyna działać główny silnik. Między silnikami startowymi znajduje się szpula, z której rozwija się kabel sterujący łączący torpedę z okrętem podwodnym.
Z przodu znajduje się kawitator czyli element wytwarzający wokół torpedy niszę superkawitacyjną. Kawitator ma prawdopodobnie kształt niesymetrycznie ustawionego dysku o ostrych krawędziach. Za nim znajdują się dysze wyprowadzające gazy z silnika, co pozwala na zasilenie i powiększenie niszy superkawitacyjnej. W dwóch trzecich długości torpedy znajdują się cztery odchylane do tyłu i amortyzowane sprężynowo walce stabilizujące torpedę we wnętrzu niszy.
