Teodor Peterek
Z Wikipedii
Teodor Peterek ps. Mietlorz lub Teo (ur. 7 listopada 1910 w Świętochłowicach, zm. 12 stycznia 1969 w Słupcy) – piłkarz, środkowy napastnik, reprezentant Polski.
Karierę rozpoczynał w Śląsku Świętochłowice w 1925, gdzie grał do 1927. Zadebiutował w Ruchu Wielkie Hajduki przed ukończeniem 18 lat w 1928 w meczu z ŁKS Łódź i od razu wpisał się na listę strzelców. Występował w nim do wybuchu II wojny światowej w 1939 i okazyjnie w 1948. W 189 meczach zdobył 154 gole, i wraz z Gerardem Wodarzem oraz Ernestem Wilimowskim współtworzył najlepszy atak w historii Niebieskich, przy czym wyróżniał się w nim bramkami strzelonymi głową, które zawdzięczał swojemu wysokiemu wzrostowi (182 cm). Był uważany za osobę bardzo ambitną, a wszelkie swoje drobne potknięcia bardzo przeżywał. Znany jest epizod, gdy podczas jednego z meczów ligowych rzut karny wykonywany przez "Mietlorza" został obroniony przez bramkarza AKS Chorzów, za co Peterek rzucił błotem w jego twarz. 5-krotny mistrz Polski: 1933-1936 i 1938, król strzelców ex aequo z Wilimowskim w 1936 (18 bramek) i samodzielnie w 1938 (21 bramek). W reprezentacji kraju rozegrał 12 spotkań, debiutując 23 czerwca 1931 w meczu z Rumunią (2:3). Brał udział w olimpiadzie w Berlinie w 1936. Po wybuchu wojny grał w Bismarckhütter Sport Verein (1939-1941), jednak w 1942 został przymusowo wcielony do Wehrmachtu, podczas pobytu w Francji poddał się wojskom alianckim, a następnie trafił do Wojska Polskiego, gdzie grał w reprezentacyjnej drużynie piłkarskiej. Rozegrał w niej 88 spotkań. Po wojnie pozostał we Francji reprezentując barwy klubu St. Avon (1945-1946), potem wrócił do Chorzowa, jednak w barwach Ruchu rozegrał już tylko jeden sezon w 1948. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem, jednak nie dane mu było odnosić w tym zawodzie tak znamienitych sukcesów jak w roli piłkarza.
