Teodor Lubieniecki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Krajobraz górski z dwoma podróżnymi (1698-1701)

Teodor Lubieniecki (ur. 1654 w Czarkowach k. Krakowa lub Siedliskach k. Lublina, zm. 1718 lub 1720) – malarz i rytownik epoki baroku urodzony w Polsce.

Pochodził z rodziny ariańskiej, jego bratem był Krzysztof Lubieniecki. Od 1662 mieszkał w Hamburgu. W 1675 wyjechał do Amsterdamu by uczyć się malarstwa w pracowni Gérard de Lairesse'a. Odbył liczne podróże po Europie, odwiedzając między innymi Florencję i Hanower oraz służąc w wojsku jako najemnik. Od 1696 mieszkał w Berlinie. W 1702 został nadwornym malarzem króla Prus Fryderyka I. Związał się z Królewską Akademią Sztuk, wpierw zostając jej adiunktem, a następnie rektorem (1702-1704). W 1706 na stałe wrócił do Rzeczypospolitej.

Za jego najważniejsze dzieła uznaje się portret Petera Schenka^[1], oraz rysunki masek umierających wojowników. Oprócz nich zachowały się także nieliczne portrety olejne i rytowane krajobrazy fantastyczne. Te ostatnie są uznawane za ciekawy przykład XVII-wiecznego nurtu grafiki pejzażowej. W obrazach Lubienieckiego zauważalne są wpływy współczenej mu sztuki włoskiej i holenderskiej.

Około 1917 cztery ryciny Lubienieckiego przekazane zostały Muzeum Narodowemu w Warszawie przez kolekcjonera dzieł sztuki Dominika Witke-Jeżewskiego.

[edytuj] Przypisy

↑ W Polskim Słowniku Biograficznym napisano o tym portrecie, że autorstwo T. Lubienieckigo nie jest pewne, i że powstał on w okresie pobytu artysty w Berlinie

[edytuj] Wybrane dzieła

Krajobraz antykizujacy, 1698-1701, Zbiory Czartoryskich, Kraków
Krajobraz górski z dwoma podróżnymi, akwaforta, papier żeberkowy z filigranem, 1698-1701, Muzeum Narodowe w Warszawie
Krajobraz nadwodny z łodzią i postaciami, 1694, olej na desce, 10 x 14 cm, własność prywatna
Mały Bachus z martwą naturą, Muzeum w Bielsku-Białej - Zamek książąt Sułkowskich
Portret Petera Schenka, ok. 1700, Budapeszt
Portret rodzinny, 1690, Muzeum Narodowe w Warszawie