Tar-Palantir

Z Wikipedii

Tar-Palantir – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Pojawia się w Silmarillionie. Informacje na jego temat znajdują się też w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni oraz w Niedokończonych opowieściach.

Postać ta nie występuje w ekranizacji Władcy pierścieni (reżyseria Peter Jackson).

• W angielskim oryginale – Tar-Palantir / Ar-Inziladûn
• Przekład Marii Skibniewskiej – Tar-Palantir / Ar-Inziladûn (Inziladun)^[1]
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Tar-Palantir / Ar-Inziladûn
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Tar-Palantir / Ar-Inziladûn

Tar-Palantir (ur. 3035 rok Drugiej Ery – zm. 3255 rok Drugiej Ery) – Dúnadan, dwudziesty pierwszy król (dwudziesty czwarty władca) Númenoru^[2]. Był starszym synem Ar-Gimilzôra i Inzilbêth, bratem Gimilkhâda. Zarówno z wyglądu, jak i z charakteru wdał się w matkę. Był z nią bardzo zżyty i podzielał jej przekonania (należała ona do stronnictwa Wiernych). Pozostawał zaś w ciągłej niezgodzie z bratem. Na tron wstąpił w 3177 roku^[3]. Panował do końca swego życia, przez 78 lat. Na samym początku swych rządów przybrał (zgodnie z dawną tradycją) imię w języku quenya, Tar-Palantir, zarzucając wcześniejsze miano Inziladûn. Był człowiekiem dalekowzrocznym i obdarzonym darem jasnowidzenia. Żałując postępowania swoich poprzedników, pragnął naprawić dawne błędy i odnowić przyjaźń z Valarami i Eldarami. Jednak ta skrucha nie na wiele się zdała, gdyż większość zdegenerowanych Númenorejczyków nie miała zamiaru się poprawić. Monarsze cały czas przeciwstawiał się (jawnie i skrycie) Gimilkhâd stojący na czele stronnictwa Ludzi Króla, przez co w Númenorze trwał stan istnej wojny domowej (zdaje się jednak, że nie doszło do walk zbrojnych). Mimo to za rządów Tar-Palantira zostawiono Wiernych w spokoju. Król przywrócił dawną tradycję udawania się na Święte Miejsce góry Meneltarmy w wyznaczonych dniach świąt (Erukyermë, Erulaitalë, Eruhantalë). Otoczył też opieką Nimloth, Białe Drzewo Númenoru, przepowiedział bowiem, że gdy Drzewo umrze, wówczas też wygaśnie dynastia Elrosa. Spędzał dużo czasu w Andúnië i wieży na Oromet, skąd spoglądał na Zachód, licząc że przypłynie stamtąd okręt elfów.

Tar-Palantir ożenił się późno. Jego jedynym dzieckiem i następczynią była córka Tar-Míriel. Berło jednak po śmierci monarchy zagarnął Ar-Pharazôn.

Imię Palantir (bez przedrostka Tar^[4]) znaczy w języku quenya Ten który patrzy daleko, Dalekowidzący. Miano Inziladûn jest słowem adûnaickim i oznacza w tej mowie Kwiat Zachodu.

Poprzednik Ar-Gimilzôr

Królowie Númenoru

Następca Ar-Pharazôn

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Ta forma występuje w starych wydaniach Władcy pierścieni i we wszystkich wydaniach Silmarillionu.
2. ↑ Silmarillion (tekst Akallabeth) podaje, iż Tar-Palantir był dwudziestym trzecim królem wyspy.
3. ↑ Kronika Lat (Dodatek B do Władcy pierścieni) jako rok wstąpienia na tron Tar-Palantira podaje datę 3175. Jednak w Dynastii Elrosa (jednym z tekstów w Niedokończonych opowieściach) widnieje już data 3177.
4. ↑ Przedrostek Tar pochodzi z języka quenya. Znaczy on w tej mowie Szlachetny, Wysoki. Dodawano go do imion królów dopiero po objęciu przez nich berła.