Z Wikipedii
Szafran uprawny, szafran siewny (Crocus sativus L. 1753) - gatunek bylin z rodziny kosaćcowatych. Szafran uprawny pochodzi prawdopodobnie z południowo - wschodniej Europy lub Azji Mniejszej. Nie znana jest jego forma dzika, wydaje się, że jest blisko spokrewniony z C. cartwrightianus Herbert, który normalnie zawiązuje nasiona, w przeciwieństwie do C. sativus, który albo nie zawiązuje nasion albo zawiązuje tyko nasiona płonne.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Bylina o wysokości do 15 cm.
 |
| Szafran uprawny |
 |
| Przyprawa |
- Łodyga
- Bulwocebula o średnicy ok. 2 cm, pokryta siateczkowatą "łuską".
- Liście
- 6-9 równowąskich liści, ciemnozielonnych z dwoma białymi pasami, wyrastającymi wczesną wiosną, tworzącymi przyziemną rozetę (liście odziomkowe).
- Kwiaty
- Lejkowate o średnicy do 4 cm, wysokości ok. 10 cm (wraz z rurką) w różnych odcieniach fioletu, (w uprawie jako roślina ozdobna również ' C. s. cv. Album ' o białych kwiatach.) i 6-płatkowym okwiecie, z trzema pręcikami i z charakterystycznym dla gatunku słupkiem o długiej szyjce zakończonym trójdzielnym, ciemnopomarańczowym znamieniem. W Polsce kwiaty pojawiają się w stanie bezlistym w połowie września, a na południu, gdzie znajdują się główne miejsca uprawy, w październiku i listopadzie. W tych miesiącach zbiera się znamiona wraz z częścią słupka, stanowiące właściwą przyprawę.
- Owoce
- Trójkomorowa, wielonasienna torebka.
- Korzeń
- Wiązkowy.
- Wymagania
- Preferuje stanowiska nasłonecznione, gleby lekkie, przepuszczalne, o odczynie neutralnym lub lekko kwaśnym.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna :
- Historia uprawy : Szafran jako przyprawa, lek i barwnik znany był w strożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. Pierwsze uprawy w Europie średniowiecznej znajdowały się w południowej Francji i Hiszpanii. Obecnie największym producentem na świecie jest Turcja.
- Sposób uprawy : W uprawie rozmnażany jest tylko wegetatywnie. Uprawa szafranu jest bardzo pracochłonna, a jeden ha plantacji w pełnym rozwoju daje zaledwie 15 do 25 kg suchej przyprawy, co skutkuje tym, że jest najdroższą przyprawą na świecie, której cena przewyższa cenę złota.
- Sztuka kulinarna : Przyprawa służy do nadawania smaku, zapachu i barwy sosom, zupom i potrawom z ryżu. Zbyt duża ilość szafranu sprawia, że potrawa staje się gorzka. Szafran zawiera gorycz pikrokrocynę, szafranowe olejki lotne (do 2%) oraz żółty barwnik krocynę.
