Seksmisja
Z Wikipedii
| Seksmisja | |
| Gatunek filmu | komedia science fiction |
| Kraj | Polska |
| Data premiery | 14 maja 1984 |
| Czas trwania | 116 min. |
| Reżyseria | Juliusz Machulski |
| Scenariusz | Juliusz Machulski |
| Główne role | Jerzy Stuhr Olgierd Łukaszewicz |
| Muzyka | Henryk Kuźniak |
| Zdjęcia | Jerzy Łukaszewicz |
| Scenografia | Janusz Sosnowski |
| Kostiumy | Małgorzata Braszka |
| Montaż | Mirosława Garlicka |
| Produkcja | Andrzej Sołtysik |
| Dystrybucja | Film Polski |
| Język | polski |
| Od lat | 15 |
| Nagrody | 1984 Juliusz Machulski Złoty Talar 1984 Juliusz Machulski, FPFF Gdynia, Nagroda Główna 1984 Janusz Sosnowski, FPFF Gdynia, nagroda za scenografię |
| Strona IMDb | |
Seksmisja to polski film fabularny w reżyserii Juliusza Machulskiego z roku 1983, komedia science fiction.
Film cieszył się dużą popularnością i wszedł do kanonu polskiej komedii filmowej.
Plenery to Kopalnia soli w Wieliczce, Łeba i okolice Łodzi (posiadłość Jej Ekscelencji).
Spis treści |
[edytuj] Obsada
- Jerzy Stuhr - Maksymilian 'Maks' Paradys
- Olgierd Łukaszewicz - Albert Starski
- Bożena Stryjkówna - Lamia Reno
- Bogusława Pawelec - Emma Dax
- Hanna Stankówna - Tekla
- Beata Tyszkiewicz - Berna
- Ryszarda Hanin - dr Jadwiga Yanda
- Janusz Michałowski - profesor Wiktor Kuppelweiser
- Wiesław Michnikowski - Jej Ekscelencja
- Mirosława Marcheluk - doradca Jej Ekscelencji
- Barbara Ludwiżanka - starowinka Julia Novack
- Dorota Stalińska - reporterka tv
- Ewa Szykulska - instruktorka zadająca manekinowi rany cięte
- Hanna Mikuć - Linda
- Elżbieta Zającówna - strażniczka w blokhauzie
- Juliusz Lubicz-Lisowski - ojciec Alberta
- Zofia Plewińska - żona Maksa
- Elżbieta Jasińska - fałszywy Maks
- Teresa Makarska - fałszywy Albert
[edytuj] Fabuła
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Akcja filmu rozpoczyna się dnia 9 sierpnia 1991 na konferencji prasowej reporterka (Dorota Stalińska) przedstawia eksperyment polegający na hibernacji dwóch ochotników: Maksa Paradysa (Jerzy Stuhr) i Alberta Starskiego (Olgierd Łukaszewicz) na okres 3 lat. Metodę wprowadzania organizmu ludzkiego w stan anabiozy, inaczej mówiąc hibernacji wynalazł laureat Nagrody Nobla - profesor doktor Wiktor Kuppelweiser (Janusz Michałowski). Przebudzenie ochotników następuje zupełnie inaczej niż planowano: w roku 2044, w podziemnym państwie kobiet, które rozmnażają się przez partenogezę (dzieworództwo). Kobiety starają się przystosować dwóch przypadkiem ocalałych mężczyzn do swojej społeczności, czyli uczynić ich kobietami. Główny wątek filmu stanowią perypetie dwóch głównych bohaterów, którzy nie dość, że nie chcą poddać się zabiegom dobrowolnie, to jeszcze starają się przywrócić w świecie swoją płeć, a przy okazji zażyć odrobinę przyjemności. Komedia obfituje w wiele aluzji do realiów życia w państwie socjalistycznym, w tym przede wszystkim PRL.
[edytuj] Ciekawostki
- Polska wersja została ocenzurowana, z tego powodu trwa o 3 minuty krócej niż w innych krajach. Usunięto fragment, gdy Maks mówi Kierunek: wschód. Tam musi być jakaś cywilizacja!. Było to wyśmianie robienia wszystkiego pod dyktando ZSSR przez władze PRL.
- Gdy Albert i Maks po wydostaniu się z podziemi przeskakują przez mur, zaczyna się on chwiać.
