Rhudaur

Z Wikipedii

Rhudaur – fikcyjne królestwo ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Informacje na jego temat znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.

Rhudaur jest zaznaczony i podpisany na mapach Śródziemia dołączonych do powieści.

• W angielskim oryginale – Rhudaur
• Przekład Marii Skibniewskiej – Rhudaur
• Przekład Jerzego Łozińskiego – Rhudaur
• Przekład Marii i Cezarego Frąców – Rhudaur

Rhudaur – jedno z trzech królestw powstałych w wyniku podział Arnoru w 861 roku Trzeciej Ery. Położone było w północno-wschodniej części Eriadoru, na obszarze pomiędzy Ettenmoors, linią Wichrowych Wzgórz i Wschodnim Gościńcem oraz Górami Mglistymi. Obejmowało też ziemie między rzekami Mitheithel i Bruinen^[1]. Ze wszystkich trzech królestw było to najmniejsze państwo. Było ono też najmniej "cywilizowane" - jeśli za wyznacznik cywilizacji uznać stosunek ludności rdzennej do ludności pochodzenia númenoryjskiego. Początkowo władała tam boczna gałąź Linii Północnej (dynastii Isildura), wywodząca się od jednego z trzech synów króla Arnoru Eärendura (najmłodszego ?). Za oficjalną datę upadku królestwa uznaje się rok 1975, choć de facto Rhudaur przestał właściwie istnieć po wydarzeniach z roku 1409.

Rhudaur przez wiele stuleci rywalizował i prowadził wojny z pozostałymi państwami powstałymi po rozpadzie Arnoru - tj. Arthedainem i Cardolanem. Pomiędzy tymi trzema państwami dochodziło do ciągłych sporów i wojen, choć głównie rozgrywały się one między Rhudaurem i pozostałymi państwami (okresowo pozostającymi w sojuszu). Walki te toczyły się głównie o strategicznie ważne Wichrowe Wzgórza i wieżę Amon Sûl, w której przechowywano najważniejszy z palantírów Arnoru (Kryształ Amon Sûl).

W XIII wieku rywalizacja pomiędzy sukcesorami Arnoru przybrała na sile, a na początku XIV wieku dodatkowym czynnikiem w konfliktach stało się powstałe na północy królestwo Czarnoksieżnika - Angmar. W połowie XIV wieku (mniej więcej pomiędzy rokiem 1349 a 1356) wygasł także panujacy w Rhudaurze ród wywodzący się od Isildura. Władzę przejał klan "zdrajców i dzikusów", górali którzy przez wiele poprzednich lat pozostawali sługami Czarnoksieżnika z Angmaru. Dúnedainowie, których zawsze było w tym królestwie niewielu, nie zdołali temu przeszkodzić.

Gdy król Arthedainu Argeleb I zaczął rościć pretensje do panowania nad całym dawnym Arnorem (w owym okresie wygasła również linia potomków Isildura rządących w Cardolanie ), nowy władca Rhudauru sprzeciwił się temu. W 1356 roku wspólnie z Czarnoksiężnikiem z Angmaru uderzył na Argeleba, który zginął w bitwie. W 1409 roku podczas kolejnej wojny z Arthedainem, Rhudaur został całkowicie opanowany przez popleczników Angmaru. Tamtejsi Dúnedainowie zginęli lub uciekli na zachód. Od tego czasu królestwo to było podporządkowane Czarnoksiężnikowi, a jego mieszkańcy walczyli po stronie Angmaru. Po ostatecznym pokonaniu tego państwa (bitwa pod Fornostem, 1975 rok) większość ludności zapewne opuściła zniszczone wojnami terytorium Rhudauru. Tamtejsze budowle podpadły w ruinę. Istniały jednak tam nadal drobne i rozproszone osady ludzi, często niszczone zresztą przez trolle.

W stanie tym, ziemie dawnego królestwa, pozostały do końca Trzeciej Ery. Podczas swoich podróży zarówno Bilbo Baggins (w 2941 i 3001 roku), jak i Frodo Baggins (w latach 3018 – 3019) wędrowali przez te tereny. W Czwartej Erze, gdy król Elessar odnowił królestwo Arnoru, ziemie Rhudauru zostały włączone pod jego berło i na nowo zapewne zasiedlone.

Warto nadmienić, iż na terytorium tego królestwa swego czasu (w klinie między rzekami Bruinen a Mitheithel) mieszkali liczni hobbici głównie ze szczepu Stoorów. Na ziemiach tych osiedlili się około 1150 roku Trzeciej Ery. opuścili je ostatecznie w 1356 roku, z powodu wojen, strachu przed Angmarem i pogarszającego się klimatu. Różne grupy hobbitów skierowały się bądź to na zachód, bądź na południe. Niektórzy wrócili do Rhovanionu, nad rzekę Gladden.

Nazwa Rhudaur pochodzi z języka sindarin i znaczy w tej mowie (prawdopodobnie) Wschodni las.

[edytuj] Przypis

1. ↑ Na niektórych mapach dołączonych do powieści nazwą Rhudaur błędnie podpisuje się tylko obszar pomiędzy tymi rzekami.