Rakowiec (powiat kwidzyński)

Z Wikipedii

Rakowiec
Województwo	pomorskie
Powiat	kwidzyński
Gmina	Kwidzyn
Populacja  - liczba ludności	1224
Strefa numeracyjna (do 2005)	55
Tablice rejestracyjne	GKW

Rakowiec (niem. Groß Krebs) – duża wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kwidzyńskim, w gminie Kwidzyn.

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.

[edytuj] Historia ziem

Na ziemiach, które obejmuje obecnie gmina Kwidzyn, a do których należy Rakowiec, notowana była duża aktywność osadnicza i gospodarcza sięgająca czasów pradziejowych, związana z położeniem tych ziem w rejonie Powiśla. Elementami dziedzictwa historycznego są liczne cmentarzyska oraz osady obronne kultury łużyckiej w Baldramie i Podzamczu. Z okresu rzymskiego pochodzą znaleziska świadczące o rozwoju osadnictwa i kontaktów handlowych na szlaku bursztynowym (okolice Korzeniewa, Brokowa, Kamionki i Rakowca). Od drugiej połowy X do XII stulecia przypadł największy rozwój wczesnośredniowiecznego osadnictwa na tym obszarze. W czasach panowania krzyżackiego dokonywano lokacji wsi na prawie niemieckim i chełmińskim, ustanawiano sołtysa oraz określano wysokość świadczeń wsi na rzecz właściciela. W 1233 roku między Marezą, Lipiankami, i Nebrowem Zakon Krzyżacki wzniósł umocowania obronne, rozpoczynając podbój Prus, a wkrótce zaczęto zakładać pierwsze wsie: Tychnowy (1288), Licze i Rakowiec (1293), Kamionka (1299).

Wojny prowadzone w XV wieku i następnych stuleciach nie oszczędziły tych terenów, co spowodowało zniszczenie wielu wsi (Baldram, Licze, Rakowiec, Szadowo) oraz spadek liczby osadników. Aby zachęcić nowych osadników wprowadzano czynszowanie chłopów. Wkrótce zaczęli przybywać na teren wsi koloniści z Niemiec oraz Holendrzy - głownie Mennonici zwani Olendrami. W roku 1788 niemal na terenie całej obecnej gminy nadano chłopom ziemię w dziedziczne użytkowanie.

[edytuj] Zabytki

- Gotycki kościół pw. Św. Antoniego, wybudowany z cegły w latach 1330-1340, przebudowany w latach 1722-25, jednonawowy, z kwadratową wieżą dzwonową od wschodu. Przed wejściem do kościoła oraz w kruchcie znajdują się zabytkowe granitowe kropielnice pochodzące z XV i XVI wieku. Przy kościele zabytkowa plebania.

Lokacja Rakowca Pomorskiego i uposażenie probostwa zostało dokonane w 1293r. przez biskupa pomezańskiego Henryka. Obecny kościół parafialny został wybudowany w latach 1330-1340. Kościół w swych kształtach artystycznych naśladuje katedrę Kwidzyńską. Jest to widoczne w asymetrycznym rozmieszczeniu masywnej wieży oraz w wystepujacych formach kamiennych. Pierwszym znanym proboszczem ustanowionym w 1336r. był ksiadz Jan. O intensywnym i gorliwym życiu religijnym w tej parafii przed przejściem na protestantyzm świadczą istniejące do dziś "dołki pokutne" przy głównym wejściu do kościoła i zakrystii. Pokutujący nie mieli prawa przekraczać prógów światyni, więc w nabożeństwach uczestniczyli przed wrotami kościoła i żłobili dołki. W czasie reformacji kościól w Rakowcu przeszedł w ręce Kościoła Ewangielickiego. W latach 1722 - 1725 wnętrze dawnego kościoła gotyckiego zostało gruntownie przebudowane, wstawiono organy, ławki i nowy ołtaż. W 1835 roku wieża kościoła zostaje częściowo strawiona przez pożar wywołany udeżeniem pioruna. Od doszczętnego zniszczenia światynię ratują mieszkańcy. Okres II WŚ to tragiczny dla Rakowca jak i dla większości ziem Prus okres w historii. Kościól zostaje zniszczony, w swiatyni zostaje tylko ołtaż. Po II Wojnie Światowej kosciół w Rakowcu przejmują katolicy, a 8.IX.1945 po odnowienu wnętrza obiekt zostaje poświecony.

- Cmentarz mennonicko-ewangelicki,

- Dworek myśliwski z XVIII / XIX wieku wraz ze stadniną (obecnie pensjonat).

To jest tylko zalążek artykułu związanego z woj. pomorskim. Jeśli możesz, rozbuduj go.