Promieniowanie Hawkinga
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Promieniowanie Hawkinga – jedna z najbardziej znanych teorii wybitnego brytyjskiego astrofizyka Stephena Hawkinga.
Hawking, pierwotnie sceptycznie nastawiony do teorii czarnych dziur (Johna Wheelera z 1969 r.), uznając w końcu jej słuszność nastawił się na odnalezienie odpowiedzi na problem fundamentalny: jeżeli nic nie może się z czarnej dziury wydostać, a dokładniej z jej horyzontu zdarzeń, to takie grawitacyjne twory byłyby nieśmiertelne i wraz z czasem coraz potężniejsze aż wchłonęłyby całą materię, aż w końcu pochłonęłyby siebie nawzajem. Co prawda takie rozumowanie byłoby logiczne i mieściłoby się w logice teorii wielkiego wybuchu, gdyż po pewnym czasie (zakładając, że we wszechświecie jest ograniczona ilość materii) cała materia znalazłaby się w jednym punkcie – po tym jak wewnętrzne ciśnienie wewnątrz czarnej dziury przekroczyłoby siłę grawitacji nastąpiłby wybuch.
Jednakże, wiedząc że z każdej ilości materii, nawet najmniejszej, da się stworzyć czarną dziurę (poprzez odpowiedni ścisk materii), fizycy doszli do wniosku, iż czarnych dziur w otaczającym nas wszechświecie powinno być o wiele, wiele więcej.
Teoria Hawkinga zakłada, że na granicy obszaru z którego światło nie może już się wydostać (tzw. horyzont zdarzeń czarnej dziury), następuje wyrwanie antycząstki z próżni. Antycząstka zostaje wchłonięta przez czarną dziurę, zmniejszając jej masę i grawitację, zaś w przeciwnym kierunku, czyli od czarnej dziury, zostaje wyemitowane promieniowanie. Jako, że ilość „produkowanych” antycząstek nie jest zależna (proporcjonalna) od masy obiektu, ale od powierzchni horyzontu, małe czarne dziury „parują” o wiele szybciej niż te większe (szybciej niżby to wynikało z różnicy mas). Teoretycznie można stworzyć czarną dziurę tak małą że zniknie ona w ułamku sekundy i jej fizyczne oddziaływanie w newtonowskim ujęciu będzie żadne.
Pomimo że teoria promieniowania Hawkinga jest obiegowo uznawana za prawidłową, nie została jeszcze udowodniona. Gdyby to się powiodło byłby to precedens na drodze unifikacji ogólnej teorii względności z mechaniką kwantową.
