Piotr Dunin-Borkowski
Z Wikipedii
Piotr Dunin-Borkowski (ur. 1890, zm. 1949 w Rzymie), polski polityk konserwatywny, działacz państwowy, pisarz polityczny.
Jeden z głównych działaczy Lwowskiej Grupy Konserwatywnej. Przed I wojną światową w dyplomacji Austro-Węgier, następnie prezes oddziału Związku Ziemian we Lwowie. Założyciel Klubu Zachowawczej Pracy Państwowej. W latach 1927 - 1928 wojewoda lwowski, w latach 1928 - 1929 wojewoda poznański.
Związany ze środowiskiem Buntu Młodych i Polityki- pism redagowanych przez Jerzego Giedroycia (obok Adolfa Bocheńskiego, Aleksandra Bocheńskiego, Ksawerego Pruszyńskiego i Mieczysława Pruszyńskiego). Zwolennik współpracy polsko- ukraińskiej wobec wspólnego zagrożenia ze strony ZSRR.
W czasie II wojny światowej uczestnik rozmów prowadzonych we Lwowie pomiędzy Delegaturą Rządu na Kraj i Armią Krajową a podziemiem ukraińskim (UHWR) w sprawie wzajemnego zawieszenia broni i warunków współpracy politycznej. Po wojnie na emigracji w Rzymie, gdzie zmarł i jest pochowany.
Autor rozprawek i artykułów o tematyce politycznej i historycznej (m.in. Geneza parlamentaryzmu Polskiego, Demokracja i Absolutum Dominicum w okresie drugiej niepodległości Polski)
[edytuj] Bibliografia, linki
- Teofil Piotrkiewicz: Kwestia ukraińska w Polsce w koncepcjach piłsudczyzny 1926-1930, Warszawa , Wyd. Instytut Historyczny UW 1981,ISBN 8300011889
- Paweł Hostowiec ( Jerzy Stempowski) Wspomnienie o Piotrze Borkowskim, Kultura Paryż 1949 nr 4(21) i 5(22).
