Pawieł Dybienko
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Pawieł J. Dybienko (ur. 16 lutego 1889, zm. 29 lipca 1938)- dowódca wojskowy w Armii Czerwonej.
Od 1912 działał w partii bolszewickiej. W 1915 był jednym z przywódców powstania marynarzy na statku Imperator Paweł I; w okresie rewolucji lutowej 1917 roku został wybrany przewodniczącym Komitetu Centralnego Floty Bałtyckiej, był przeciwnikiem Rządu Tymczasowego. W czasie rewolucji październikowej 1917 roku dowodził zgrupowaniem, które niedopuściło do wystąpienia kontrrewolucyjnego generała Krasnowa. Potem prowadził nielegalne działania na Ukrainie i Krymie. Po zdobyciu Ukrainy przez Niemcy Dybienko został schwytany i skazany na śmierć, uniknął kary przez wymienienie go za oficerów nimieckich. W 1919 roku dowodził Dywizją Zadnieprzańską, która opanowała Kaukaz i Krym, następnie przewodził armią krymską i był komisarzem republiki krymskiej. W ciągu następnych lat pełnił różne kierownicze funkcje wojskowe i państwowe.