Operacja łużycka
Z Wikipedii
Operacja łużycka to część operacji berlińskiej przeprowadzonej w drugiej połowie kwietnia 1945 roku na froncie wschodnim II wojny światowej. Celem operacji wykonywanej przez oddziały 1. Frontu Ukraińskiego było rozbicie sił niemieckich na południe od Berlina (na Łużycach), osiągnięcie kontaktu z wojskami amerykańskim wzdłuż rzeki Łaby oraz odcięcie sił w Berlinie od południowej części Niemiec i Czechosłowacji. W tym celu planowano przełamać obronę niemiecką nad Nysą pomiędzy Forst i Bad Muskau i nacierając w kierunku Chociebuża osiągnąć Łabę pomiędzy Wittenbergą i Dreznem. Do wykonania zadania wyznaczono radzieckie 5 Armię Gwardii oraz 13 i 52 Armię oraz polską 2 Armię.
Ofensywę rozpoczęto 16 kwietnia i po trzydniowych walkach przełamano obronę wzdłuż Nysy wdzierając się w głąb Łużyc. 25 kwietnia w rejonie Torgau doszło do kontaktu 58 Dywizji Piechoty Gwardii z oddziałami amerykańskiej 69 Dywizji Piechoty 1 Armii. Jednocześnie poczynając od 19 kwietnia rozpoczęło się przeciwuderzenie wojsk niemieckich na lewe skrzydło nacierających wojsk z kierunku Zgorzelca. Groziło to wyjściem na tyły frontu poważnych sił niemieckich. W rejonie Budziszyna doszło do głównego starcia pomiędzy oddziałami 1. Frontu Ukraińskiego i niemieckiej 4 Armii Pancernej i 17 Armii, tzw. bitwy pod Budziszynem. Po przerzuceniu na kierunek budziszyński 5 Armii Gwardii udało się opanować sytuację i na początku maja ustabilizowano front wzdłuż linii na płn. od Drezna - Budziszyn - Niesky.
