Nikołaj Polikarpow

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Nikołaj Nikołajewicz Polikarpow (ros. Николай Николаевич Поликарпов, ur. 8 lipca 1892 w Orle, zm. 30 lipca 1944) – radziecki konstruktor lotniczy zwany "Królem Myśliwców".

[edytuj] Biografia

W 1916 roku został absolwentem politechniki w Sankt Petersburgu. Wkrótce potem podjął pracę w zakładach lotniczych RBWZ, gdzie był współpracownikiem Igora Sikorskiego, pod którego kierunkiem pracował przede wszystkim przy opracowywaniu olbrzymiego bombowca Ilia Muromiec. W 1918 został kierownikiem technicznym Zakładów Lotniczych Nr 1, gdzie zorganizował między innymi licencyjną produkcję francuskich myśliwców SPAD VII.

W 1924 opracował projekt pierwszego własnego myśliwca - nowatorskiego dolnopłata I-1 z silnikiem rzędowym, który pomyślnie oblatano, ale ostatecznie nie rozpoczęto jego produkcji seryjnej. Dwa lata później Polikarpowa mianowano kierownikiem Oddziału Konstrukcji Samolotów Lądowych w Zakładzie Nr 25. Tam pod jego kierunkiem zaprojektowano i skonstruowano dwupłatowe myśliwce DI-1 i DI-2 (dwumiejscowe) oraz I-3 i I-6 (jednomiejscowe). Tam też w latach 1926-1928 powstał samolot U-2 (przemianowany później na Po-2), światowy rekordzista pod względem ilości wyprodukowanych egzemplarzy oraz łącznego czasu ich wykorzystywania.

Następnymi udanymi konstrukcjami Polikaropwa były myśliwiec I-5 z silnikiem gwiazdowym (który aż do 1940 roku pełnił funkcję podstawowego samolotu myśliwskiego ZSRR) oraz rozpoznawczo-szturmowy R-5.

W latach 1933-1938 Polikarpow był kierownikiem Doświadczalnego Biura Konstrukcyjnego (OKB), w którym powstały dwupłatowe myśliwce I-15, I-152 i I-153 oraz dolnopłatowe I-16, I-17 i I-80.

Podczas stalinowskich czystek w październiku 1939 aresztowano go i skazano na karę śmierci. Po dwóch latach oczekiwania na wykonanie wyroku przeniesiono go do pracy w specjalnym biurze konstrukcyjnym OGPU, a wyrok złagodzono do 10 lat przymusowej pracy, jednak dzięki doskonałym wynikom złagodzono go jeszcze bardziej zamieniając na wyrok w zawieszeniu. W tym okresie Polikarpow skonstruował myśliwiec I-185 przewyższający maksymalną prędkością wszystkie ówczesne samoloty niemieckie. Nie skierowano go jednak do produkcji seryjnej.

W lipcu 1941 Polikarpowa objęła amnestia. Stalin będąc zadowolonym z jego projektów zezwolił mu na założenie własnego biura konstrukcyjnego. Pod koniec lat 30. XX wieku pracowali u niego późniejsi wielcy konstruktorzy - Artiom Mikojan i Michaił Guriewicz, którzy z czasem przyćmili go sławą. Tuż przed śmiercią, w 1943 otrzymał profesurę na Moskiewskim Instytucie Lotniczym.

Dwukrotnie, w 1941 i 1943, otrzymał Nagrodę Stalinowską.