Najwyższy Czas!

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Najwyższy Czas!
Częstotliwość ukazywania się	tygodnik
Kraj	Polska
Wydawca	Oficyna Konserwatystów i Liberałów
Rodzaj czasopisma	społeczno polityczny
Redaktor naczelny	Janusz Korwin-Mikke
ISSN	0867-0366
Strona internetowa czasopisma

Najwyższy Czas! to polityczno-społeczny tygodnik konserwatywno-liberalny związany z Unią Polityki Realnej. Wydawany od 31 marca 1990 r. przez Oficynę Konserwatystów i Liberałów z siedzibą w Józefowie pod Warszawą, której właścicielem jest Janusz Korwin-Mikke. Na początku tygodnik był jednokolorową gazetą formatu A3, obecnie jest to wydanie "magazynowe" A4. Czasopismo wychodzi przeważnie co tydzień, za wyjątkiem świąt i okresu wakacyjnego, kiedy to ukazuje się co dwa tygodnie.

Od numeru 38 (853) z 23 września 2006 nastąpiły zmiany w wyglądzie i składzie "NCz!". Liczba stron wzrosła z 48 do 56, cztery pierwsze i ostatnie strony drukowane są na bielszym papierze. Pojawiły się nowe rubryki: kąciki warcabowy, heraldyczny oraz informujący o bieżących zdarzeniach z rodzin monarszych. Ponadto pojawiać się zaczęły dwie recenzje filmów, natomiast rubryka "Postępy" została znacznie poszerzona (obok Postępu w kraju, Europie, Świecie i "Postępów Postępu" pojawiły się Postęp w Azji, Afryce i Pacyfiku, a "Postęp w Amerykach" podzielony został na "Postęp w Ameryce Północnej" i "Postęp w Ameryce Łacińskiej"). Cena numeru wzrosła z 4,50 zł do 4,80 zł.

Spis treści

1 Specyfika
- 1.1 Konserwatyzm
- 1.2 Liberalizm
2 Stałe rubryki
3 Ludzie
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Specyfika

[edytuj] Konserwatyzm

Redakcja i publicyści Najwyższego Czasu dla podkreślenia konserwatywnego charakteru pisma stosują rzadko spotykane w innych mediach prasowych zabiegi redaktorskie:

numerowanie stron cyframi rzymskimi
częste podawanie tradycyjnych tytułów przy nazwiskach np.
- WCz (Wielce Czcigodny) – posłowie
- WDost (Wielce Dostojny) – senatorowie
- tytuły szlacheckie (np. hrabia, Sir)
- JE (Jego Ekscelencja) – biskupi oraz wysocy urzędnicy państwowi: ministrowie, prezydenci
- JEm (Jego Eminencja) – kardynałowie
- Jego Królewska/Książęca/Cesarska Mość, Jego Wysokość – władcy i członkowie rodów monarszych
- JŚw (Jego Świątobliwość) – papież
tłumaczenie lub spolszczanie obcych imion (np. George W. Bush – Jerzy W. Bush), łącznie z oddawaniem zdrobnień (np. Tony Blair - Tońcio Blair)

[edytuj] Liberalizm

Charakterystyczną cechą NCz! jest także promowanie skrajnego liberalizmu gospodarczego, wiążące się z konsekwentną krytyką państwa (rozumianego jako system biurokratyczno–prawny) nazywanego na łamach gazety pasożytem, mafią, a także rzadko spotykanymi w innych mediach zestawieniami, sugerującymi iż model socjaldemokratyczny państwa jest formą faszyzmu (znane słowa Janusza Korwin-Mikke o góralu, który nawet za czasów Stalina czy Hitlera mógł wytwarzać oscypki tak jak chciał, teraz stoi nad nim urzędnik unijny).

określenia działań organizacji ekologicznych ekooszołomstwem czy też ekosocjalizmem
nazywanie podatków "złodziejstwem", "wyzyskiem" czy "grabieżą", a nakładające je władze okupantem Polski
bezkompromisowa krytyka modelu państwa socjal-demokratycznego, objawiająca się nazywanie np. Unii Europejskiej "Eurosojuzem", czy III RP państwem stworzonym przez "lewicę laicką" (tu wymieniani są najczęściej politycy i ludzie związani z późniejszą Unią Wolności oraz środowiska Gazety Wyborczej nazywanej "michnikowczyzną") i "komunistów, którzy już przynajmniej od początku lat 70-tych wiedzieli, że socjalizm jest gorszy, a kontrolowany przez nich kapitalizm może przynieść znaczne korzyści w stosunku do socjalizmu realnego"
nawiązania do retoryki socjalistycznej (np. nazywanie Protokołu z Kioto aktem "terroru centralnego planowania", promowanie postawy "antyrewolucyjnej")
krytyka mylnie zdaniem autorów NCz! nazywanych prawicowymi partii politycznych takich jak LPR czy PiS jako promujące etatyzm i interwencjonizm państwowy, wiążąca się ze sprzeciwem z powszechnym w Polsce traktowaniem konserwatyzmu, za jedyny wyznacznik prawicowości (zdaniem publicystów owym podstawowym wyznacznikiem jest antysocjalizm oraz umiłowanie wolności gospodarczej).

[edytuj] Stałe rubryki

[edytuj] Różowa Księga

Redaktorem rubryki jest osoba o pseudonimie Inkwizytor (zwany też "Wielkim Inkwizytorem"), który komentuje i ocenia listy czytelników dotyczące opisów rzeczy czy sytuacji postrzeganych przez nich jako promowania socjalizmu oraz innych postaw uznawanych przez NCz! za lewicowe. Otwarte głoszenie lewicowych poglądów nie jest szczególnie piętnowane przez autorów rubryki: przyjmowane są głównie zgłoszenia dotyczące literatury pięknej, filmów, podręczników, gier komputerowych itp., nie niosących pozornie żadnych treści politycznych. Czytelnicy za składanie "donosów" otrzymują nagrody książkowe.

[edytuj] Postępy

Podzielona na dziewięć części (Postęp w kraju, Postęp w Europie, Postęp w Ameryce Północnej, Postęp w Azji, Postęp w Afryce, Postęp w Ameryce Łacińskiej, Postęp na Pacyfiku, Postęp w świecie i Postępy postępu) stała rubryka w sposób sarkastyczny opisująca bieżące wydarzenia. Słowo postęp w tytule rubryki ma wydźwięk ironiczny i kojarzony z wydarzeniami uznawanymi przez autorów za przejawy tego typu postępu, który w środowiskach konserwatywnych jest odbierany w sposób jednoznacznie negatywny.

[edytuj] Przegląd prasy

Prowadzony przez redaktora kryjącego się za pseudonimem Q, zawiera fragmenty artykułów z głównie polskiej prasy, opatrzone zazwyczaj szyderczym komentarzem.

[edytuj] Inne

Książka tygodnia (Marek Arpad Kowalski)
W pajęczynie – strony internetowe
Brydż (Janusz Korwin-Mikke) – omówienia strategii oraz nowinki ze świata brydża.
Czarny koń – Iweta Radziewicz, kącik szachowy
Warcaby - kącik warcabowy
Naiwny cynik - felieton (Marek Arpad Kowalski)
Obserwatorium masonerii (Janusz Korwin Mikke)
Z notatnika unijnego agitatora – (Bogdan Dobosz) bieżące sprawy związane z Unią Europejską
Faksem z Tel Awiwu (Kataw Zar) – felietony pisane z, jak autor określa Izrael, "tropikalnego kurnika".
Wywiad (Rafał Pazio)
Heraldyka
Kącik weksylologiczny
Film (Mirosław Winiarczyk)
Pro Fide, Rege et Lege - rubryka monarchistyczna (Adam Wielomski)