Maria Władimirowna Romanowa

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Maria Władimirowna Romanowa (ros. Её Императорское Высочество Государыня Великая Княгиня Мари́я Влади́мировна , ur. 23 grudnia 1953) - wielka księżna, pretendentka do tronu rosyjskiego, tytularna imperatorka Wszechrosji (де-юpe Импepатpицa и Caмoдеpжцa Bcеpoccийcкaя).

Jest następczynią wielkiego księcia Władimira Cyrylowicza Romanowa w rzędzie tytularnych władców rosyjskich. Jest głową rodu od śmierci ojca 21 kwietnia 1992. Po niej prawa do tronu ma przejąć jedyny syn, tytularny carewicz Georgij Michajlowicz Romanow-Holstein-Gottorp-Hohenzollern, po ojcu, księciu Franciszku Wilhelmie Hohenzollernie (po przejściu na prawosławie zwanym Michałem Pawłowiczem) członek pruskiej dynastii Hohenzollernów, jako taki Georg Michael Prinz von Preußen, praprawnuk cesarza Wilhelma II. Zrozumiałe jest, że Romanowowie, których jest legion, nie chcą dopuścić Hohenzollerna do roli pretendenta.

Nie jest popierana przez Stowarzyszenie Rodziny Romanowów, które uważa, że małżeństwo jej ojca w. ks. Włodzimierza było morganatyczne, jako że jej matka Leonida Georgiewna z ks. Bagrationów-Muchrańskich nie była osobą krwi królewskiej. W rzeczywistości Włodzimierz Romanow, jako niekontestowany tytularny "car", mógł się ożenić z kim chciał (zob. małżeństwo króla Szwecji Karola XVI Gustawa) bez utraty praw do tronu przez potomków. Przy okazji ponownego pogrzebu cesarzowej-wdowy Marii Fiodorowny w Petersburgu (28 września 2006) w. ks. Maria Władimirowna miała mimo wszystko precedencję przed wszystkimi żałobnikami, w ich liczbie b. królem greckim Konstantynem II, księciem Kentu Michałem, następcą tronu Danii Fryderykiem i gubernatorką Petersburga Walentyną Matwijenko, stojąc samotna w pierwszym rzędzie, co najwyraźniej zostało ustalone z rosyjskimi władzami kościelnymi i państwowymi, ze stowarzyszeniem rodzinnym i dworem duńskim.

Maria Władimirowna Romanowa używa m.in. tytułu: Królowa Rosyjskiego Carstwa Polskiego. Jej roszczenia do władania Królestwem Polskim uznawane są przez historyków za absurdalne, ponieważ w 1831 Sejm Polski zdetronizował dynastię Romanowów z tronu polskiego, a podczas I wojny światowej car Mikołaj II uznał za legalną władzę Rady Regencyjnej.