Lubuskie Lato Filmowe

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Amfiteatr - miejsce rozpoczęcia festiwalu i filmowych nocnych pokazów

Lubuskie Lato Filmowe - najstarszy w Polsce festiwal filmowy odbywający się co roku Łagowie w województwie lubuskim. Główną nagrodą tego festiwalu jest Złote Grono.

Od 1990 roku Lubuskie Lato filmowe jest festiwalem międzynarodowym pokazującym dokonania filmowców z krajów postkomunistycznych. Do Łagowa zjeżdżają na ten czas autorzy filmów, którzy uczestniczą w seminariach oraz w dyskusjach z publicznością.

[edytuj] Zdobywcy Złotego Grona

I LLF 1969: Andrzej Wajda - Wszystko na sprzedaż
II LLF 1970: Kazimierz Kutz - Sól ziemi czarnej
V LLF 1973: Andrzej Wajda - Wesele
VI LLF 1974: Krzysztof Zanussi - Iluminacja
VII LLF 1975: Andrzej Wajda - Ziemia obiecana
X LLF 1978: Krzysztof Zanussi - Spirala, Feliks Falk - Wodzirej
XI LLF 1979: Wanda Jakubowska - Ostatni Etap
XI LLF 1980: Jerzy Stuhr - za rolę w filmie Wodzirej
XIII LLF 1981: Rafał Marszałek, Krzysztof Mętrak i Andrzej Werner "za ich pisarstwo krytyczne, a zwłaszcza za odwagę sądów, nonkonformistyczną postawę oraz obronę autentycznych wartości polskiej sztuki filmowej."
1982: festiwal nie odbył się
1983: festiwal nie odbył się
XIV LLF 1984: Zygmunt Samosiuk za "za twórczy wkład w rozwój polskiej sztuki operatorskiej", Witold Dąbala - Kartka z podróży, Studio im. Karola Irzykowskiego "za zestaw filmów zrealizowanych przez młodych twórców oraz za wypracowanie nowych metod produkcji"
XV LLF 1985: Stanisław Różewicz "za całokształt dorobku, którego szczególną wartością są walory poznawcze w sferze penetracji psychologicznej współczesnego człowieka.", Henryk Kluba - Słońce wschodzi raz na dzień, Jan Kidawa Błoński - Trzy stopy nad ziemią
XVI LLF 1986: Witold Leszczyński - Siekierezada, Grzegorz Kędzierski za zdjęcia do filmu Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany (w reż. Wojciecha J. Hasa), Andrzej Jaroszewicz za zdjęcia do filmu Gra w ślepca (w reż. Dominika Wieczorkowskiego-Rettingera)
XVII LLF 1987: Feliks Falk "za całość twórczości scenopisarskiej i doniosły wkład w jej profesjonalny rozwój." , Jan Purzycki za scenariusz do filmu Wielki Szu (w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego), Małgorzata Kopernik i Waldemar Krzystek za debiut scenopisarski w filmie "W zawieszeniu" (w reż. Waldemara Krzystka)
XIX LLF 1989: Ryszard Bugajski - Przesłuchanie, Andrzej Pikutkowski - Górnicy 88
XX LLF 1990: Marcel Łoziński - Las Katyński 1945-89
XXI LLF 1991: Arpadow Sopsits - Strzelnica (Węgry)
XXII LLF 1992: István Szabó - Kochana Emmo, droga Bobe (Węgry)
XXIII LLF 1993: Martin Sulik - Wszystko co lubię (Słowacja)
XXIV LLF 1994: Kazimierz Kutz - Śmierć jak kromka chleba
XXV LLF 1995: jury nie przyznało głównej nagrody
XXVI LLF 1996: Ibolya Fekete - Bolse Vita (Węgry)
XXVII LLF 1997: Sándor Sára - Oskarżenie
XXVIII LLF 1998: Sławomir Kryński - Księga wielkich życzeń
XXIX LLF 1999: Roman Vávra - Co znajdziesz w życie (Czechy)
XXX LLF 2000: Jan Hřebejk - Przytulne zakątki
XXXI LLF 2001: Martin Šulik - Krajinka (Pejzaż)
XXXII LLF 2002: Ibolya Fekete - Chico
XXXXIII LLF 2003: Piotr Trzaskalski - Edi
XXXXIV LLF 2004: Michaela Pavlatová - Niewierne gry (Czechy)
XXXXV LLF 2005: Lajos Koltai - Los utracony (Węgry)
XXXXVI LLF 2006: jury nie przyznało głównej nagrody