Litografia
Z Wikipedii
Litografia (zob. lit) – technika graficzna zaliczana do druku płaskiego, gdzie rysunek przeznaczony do powielania wykonuje się na kamieniu litograficznym, także odbitki wykonane tą techniką. Jednak niektóre odmiany tej techniki, takie jak kamienioryt czy kwasoryt należą do druku wklęsłego. W grafice artystycznej popularna jest technika zwana ossa sepia polegająca na wykonywanie rysunku negatywowego na kamieniu. W klasycznej litografii rysunek nanosi się na wypolerowanym kamieniu zatłuszczającą kredką lub tuszem. Po naniesieniu rysunku powierzchnia kamienia jest zakwaszana słabym roztworem kwasu z połączeniu z gumą arabską - w ten sposób na nie zarysowanych partiach tworzy się cienka warstewka przyjmująca wodę (warstwa hydrofilna) i jednocześnie odporna na zatłuszczenie farbą (w. oleofobowa). Wtedy właśnie rysunek zwilża się wodą, a później nanosi się na niego farbę, którą przyjmują tylko niektóre (tłuste) fragmenty. Przykłada się do owego kamienia stanowiącego matrycę papier i odbija w specjalnej prasie.
Techniką litograficzną wykonuje się też matryce na płytach aluminiowych - algrafia i na płytach cynkowych - cynkografia.
Technikę litograficzną wynalazł w 1798 roku Alojzy Senefelder (1771-1834). Rozwój druku litograficznego doprowadził do powstania druku offsetowego.
Litografię stosowali wybitni malarze i graficy: Eugène Delacroix, Henri de Toulouse-Lautrec, Pierre-Auguste Renoir, Henri Matisse, Marc Chagall, Pablo Picasso, Stanisław Wyspiański, Leon Wyczółkowski.
Zobacz też: chromolitografia, grafika warsztatowa, poligrafia.
