Lajos Portisch
Z Wikipedii
Lajos Portisch (ur. 4 kwietnia 1937 roku w Zalaegerszeg) - arcymistrz, jeden z najwybitniejszych węgierskich szachistów.
W 1956 roku, w wieku dziewiętnastu lat, zadebiutował w reprezentacji Węgier na olimpiadzie szachowej w Moskwie. Był to debiut bardzo udany, Portisch wygrał cztery i zremisował cztery partie, nie ponosząc porażki, a jego drużyna zdobyła brązowe medale. W ciągu kilku lat awansował w szachowej hierarchii, w 1958 roku zwyciężył w mistrzostwach Węgier, w 1961 roku Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł arcymistrza. Na początku lat sześćdziesiątych był już liderem węgierskich szachów i pozostał nim przez następne trzydzieści lat. W tym okresie należał do grona najwybitniejszych szachistów świata spoza koalicji radzieckich arcymistrzów. Wziął udział w rekordowej liczbie turniejów międzystrefowych, począwszy od 1962 roku uczestniczył we wszystkich turniejach międzystrefowych w kolejnych dwunastu cyklach rozgrywek o mistrzostwo świata. Do turniejów pretendentów awansował sześciokrotnie, lecz nigdy nie udało mu się dotrzeć do meczu finałowego. W 1965 roku w ćwierćfinałowym meczu pretendentów przegrał z Michaiłem Talem 2,5-5,5. W 1968 roku uległ 4,5-5,5 Bentowi Larsenowi, w 1974 roku przegrał 6-7 ćwierćfinałowy mecz z Tigranem Petrosjanem. W 1977 roku po zwycięstwie nad Bentem Larsenem 6,5-3,5 awansował do półfinału, w którym został pokonany przez Borysa Spasskiego 8,5-6,5. W następnym cyklu rozgrywek w pierwszej rundzie zremisował 7-7 ze Spasskim i awansował do półfinału ze względu na większą liczbę partii wygranych czarnymi. W półfinale uległ Robertowi Hübnerowi 4,5-6,5. W 1988 roku przegrał mecz ćwierćfinałowy Janem Timmanem 2,5-3,5.
Portisch jest również posiadaczem innego rekordu. W latach 1956-2000 uczestniczył w dwudziestu szachowych olimpiadach, rozegrał 260 partii ze znakomitym bilansem +121 =111 -28 (66,7%), zdobył sześć medali w drużynie i pięć indywidualnie. Był współtwórcą największego powojennego sukcesu węgierskiej drużyny, która w 1978 w Buenos Aires wyprzedziła reprezentację ZSRR i zdobyła złote medale. Po raz ostatni wystąpił na olimpiadzie w Stambule, w 2000 roku, w wieku sześćdziesięciu trzech lat. Osiągnął podobny wynik (+4 =4 -1) jak podczas swego debiutu.
Portisch brał udział w ogromnej liczbie turniejów międzynarodowych. Do największych jego sukcesów należą turniejowe zwycięstwa: w Skopje (w 1968 roku, przed Jefimem Gellerem i Lwem Poługajewskim), Hastings (1971), Wijk aan Zee (1972, przed Wasilijem Smysłowem), Las Palmas (1972), San Antonio (1972, wspólnie z Anatolijem Karpowem i Tigranem Petrosjanem), Wijk aan Zee (1975) i Tilburgu (1978).
Lajos Portisch jest znany z dojrzałego, pozycyjnego stylu gry, dzięki któremu nazywano go węgierskim Botwinnikiem. Uczestniczy w turniejach do dzisiaj, w 2005 roku brał udział w VI Mistrzostwach Europy w Szachach, rozegranych w Zegrzu.
Notowania na liście rankingowej FIDE w październiku 2006 roku:
- Ranking - 2512
- Miejsce na liście krajowej - 19
- Miejsce na liście światowej - 587