Kotuńka
Z Wikipedii
Kotuńka – wybitna skała znajdująca się na środku nurtu Dunajca tuż przed wjazdem do Szczawnicy. Zbudowana z czorsztyńskiego wapienia skała jest dobrze widoczna z drogi i stanowi charakterystyczny element krajobrazu tej okolicy. Tuż powyżej niej wpada do Dunajca Grajcarek. Ponad Grajcarkiem znajduje się most, za którym zaczyna się Droga Pienińska prowadząca do przejścia granicznego.
Wokół Kotuńki nurt Dunajca jest wyjątkowo rwący i tworzą się zawirowania odbitej od niego wody. Wykorzystywane to jest przez kajakarzy górskich, którzy często tutaj trenują (po lewej stronie Kotuńki zawieszane są bramki). Jak z wieloma skałami pienińskimi, tak i z Kotuńką związana jest legenda. Według niej diabeł niósł ogromny głaz, który zamierzał zrzucić na Zamek Pieniński na Zamkowej Górze, w którym przed Tatarami ukrywała się św. Kinga. Jednak zamiar ten udaremnił mu kogut, który zapiał i cała moc diabelska opuściła go. Opuszczony przez diabła kamień wpadł do rzeki nie czyniąc nikomu szkody. Jest to mocno oklepany w licznych legendach motyw.
Kotuńka ma wysokość 9,5 m, a jej wierzchołek 438 m n.p.m. W latach 1875-1912 stała na niej rzeźba górala witającego gości przybywających do Szczawnicy, w 1997 r ustawiono podobną rzeźbę, obecnie już jej nie ma. Pochodzenie nazwy skały nie jest jasne. Jadwiga Łuszczewska w 1869 r. pisała, że "zwana jest Kotunią, bo psotliwym ruchem wyglądając z wody, niby kot chytrze się czai..."
