Konfederacja Polski Niepodległej
Z Wikipedii
Konfederacja Polski Niepodległej (KPN) – partia polityczna założona 1 września 1979 roku przez Leszka Moczulskiego i inne osoby (Nina Milewska, Tadeusz Jandziszak, Tadeusz Stański, Romuald Szeremietiew) nawiązujące do tradycji piłsudczykowskich.
Konfederacja była pierwszą jawnie działającą nowopowstałą partią w krajach demokracji ludowej. Oficjalnie została proklamowana 1 września 1979 roku, lecz w warunkach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie mogła być legalnie zarejestrowana. W latach 80. XX w. dwukrotnie główni działacze KPN zostali skazani na kilkuletnie kary więzienia w pokazowych procesach politycznych organizowanych przez władze PRL. Następnie opuszczali więzienie na mocy amnestii.
9 grudnia 1984 roku doszło do pierwszego rozłamu. Cześć działaczy wyszła z KPN (Zygmunt Goławski, Tadeusz Jandziszak, Tadeusz Stański, Romuald Szeremietiew) i utworzyła 22 stycznia 1985 roku Polską Partię Niepodległościową.
W lutym 1985 działacze KPN przekazali ambasadorom USA i Wielkiej Brytanii Memorandum do rządów państw-sygnatariuszy konferencji jałtańskiej, domagające się wywiązania się ze zobowiązania przeprowadzenia w Polsce wolnych wyborów parlamentarnych.
W 1989 KPN zdystansowała się wobec układu powstałego wokół Okrągłego Stołu. Pod hasłem Sowieci do domu KPN prowadziła w sierpniu i wrześniu 1990 blokadę jednostek Armii Radzieckiej stacjonujących w Polsce.
Leszek Moczulski dwukrotnie bez powodzenia kandydował w wyborach prezydenckich, w 1990 – 2,50%, w 1995 roku wycofał swoją kandydaturę. W wyborach parlamentarnych 1991 roku KPN zdobyła w wyborach – 7,50% co dało jej wraz z listami sojuszniczymi 51 mandatów w Sejmie oraz 4 w Senacie. Po upadku rządu Jana Olszewskiego w nocy z 4 na 5 czerwca 1992 ogłoszeniu tzw. Listy Macierewicza, na której umieszczony był m.in. Leszek Moczulski partia straciła zaufanie swojego elektoratu. W wyborach parlamentarnych z 1993 r. KPN zdobył – 5,77% głosów, co dało partii 22 mandaty w Sejmie.
Kryzys KPN pogłębił się wraz z następnym rozłamem: 16 marca 1996 roku nastąpił podział na KPN – Obóz Patriotyczny Adama Słomki oraz KPN Leszka Moczulskiego. W 1996 roku KPN i KPN-OP weszły w skład bloku Akcja Wyborcza Solidarność. Z KPN Leszka Moczulskiego weszli do Sejmu: Grzegorz Cygonik, Krzysztof Kamiński, Krzysztof Król, Leszek Moczulski, Andrzej Ostoja-Owsiany, Dariusz Wójcik. KPN Leszka Moczulskiego opuściła AWS i w wyborach w 1997 r. utworzyła komitet wyborczy pod nazwą "Porozumienie Prawicy Polskiej", który rozwiązał się w przeddzień głosowania, po wykorzystaniu bezpłatnego czasu antenowego w mediach publicznych.
W wyborach parlamentarnych 2001 roku KPN Leszka Moczulskiego startowała z list koalicji wyborczej – Akcja Wyborcza Solidarność Prawicy i zdobyła w wyborach 10 294 głosy, tj. 0,08%. KPN wystawiła w tych wyborach 43 kandydatów do Sejmu RP. Cała AWSP nie przekroczyła 8% progu dla koalicji wyborczych uzyskując 5,60%.
Działalność partii zamarła, wobec czego w 2004 roku Leszek Moczulski postanowił ją rozwiązać. W odpowiedzi na tę decyzję, w partii Adama Słomki zapadła decyzja o zjednoczeniu różnych odłamów Konfederacji. Proces ten zakończył się w 2006 roku. Na czele zjednoczonej Konfederacji stanął Adam Słomka. Obecnie partia prowadzi normalną działalność. Jej organem prasowym jest "Konfederat".
KPN inicjowała powstanie takich organizacji jak:
- Związek Zawodowy Kontra
- Związek Strzelecki
- Krajowa Wspólnota Emerytów, Rencistów i Kombatantów
- Polski Związek Zachodni
- Ogólnopolski Ruch Obrony Bezrobotnych
- Polska Partia Ekologiczna Zieloni
- Stowarzyszenie "Młodzi Konfederaci"
- Związek Zawodowy Rolników Wsi Polskiej "Piast"
Główni działacze (na przestrzeni dziejów partii):
- Leszek Moczulski, Romuald Szeremietiew, Andrzej Szomański, Krzysztof Król, Adam Słomka, Dariusz Wójcik, Michał Janiszewski, Andrzej Ostoja-Owsiany, Andrzej Tadeusz Mazurkiewicz.
