Komuniści polskiego pochodzenia
Z Wikipedii
Komuniści polskiego pochodzenia od czasu przejęcia władzy przez bolszewików w Rosji stanowili dużą część czołowych działaczy komunistycznych obok Żydów, Gruzinów i Łotyszy.
[edytuj] Działacze komunistyczni pochodzenia polskiego
- Feliks Dzierżyński, twórca Czeka - komunistycznego aparatu terroru.
- Wiaczesław Mienżyński, jego zastępca, twórca OGPU, ludowy komisarz finansów.
- Julian Marchlewski - przywódca Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, ideolog WKP(b), dyplomata, od 1922 szef Międzynarodowej Organizacji Pomocy Bojownikom Rewolucji, ważnej agendy wspierania sił komunistycznych za granicą Rosji Radzieckiej.
- Stanisław Messing, członek ścisłego kierownictwa Czeka.
- Stanisław Pestkowski, w 1924-1926 ambasador ZSRR w Meksyku
- Michał Lewandowski - dowódca Armii Czerwonej, m.in. dowódca Turkiestańskiego Frontu, tłumił powstania w Azji Środkowej.
- Stanisław Redens - sekretarz Feliksa Dzierżyńskiego, szef licznych lokalnych oddziałów CzeKa, potem GPU i NKWD (1928-31 szef GPU Republiki Zakaukaskiej, 1931 Białorusi, 1931-33 Ukrainy, 1933-38 obwodu moskiewskiego; 1938 ludowy komisarz spraw wewnętrznych Kazachstanu), 1937-38 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR, spowinowacony ze Stalinem
- Stanisław Kosior - 1 (generalny) sekretarz KC Komunistycznej Partii Ukrainy w 1919-21 oraz 1928-38, szef Biura Syberyjskiego Partii 1922-25, 1925-28 sekretarz KC WKP(b), członek Biura Politycznego WKP(b) 1930-38.
- Józef Kosior - komisarz oddziałów karnych, w 1920-22 dowódca tzw. Kaukaskiej Armii Pracy (system pracy przymusowej, pierwowzór Gułagu), 1927-31 z-ca przewodniczącego Rady Gospodarki Narodowej, następnie z-ca ludowego komisarza przemysłu ciężkiego, organizator sowieckiego przemysłu paliwowego
- Ignacy Gintowt-Dziewałtowski - dowódca Armii Czerwonej i bolszewik, w 1921 minister spraw zagranicznych marionetkowej Republiki Dalekowschodniej, szef siatki szpiegowskiej GRU w krajach bałtyckich, w 1925 uciekł na Zachód, otruty
- Konstanty Rokossowski - marszałek Związku Radzieckiego, dowódca licznych frontów, 1945-49 dowódca Północnej Grupy Wojsk, 1949-56 minister obrony narodowej Polski (PRL) i członek Biura Politycznego KC PZPR, 1956-57 i 1958-62 zastępca ministra obrony ZSRR
- Wanda Wasilewska twórca Związku Patriotów Polskich, od 1940 deputowana do Rady Najwyższej ZSRR, w 1943-45 red. nacz. pisma "Radziecka Polska"
