Katedra Marii Panny w Paryżu
Z Wikipedii
Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu (fr. Notre-Dame de Paris) - powieść Wiktora Hugo znana w Polsce również pod tytułem Dzwonnik z Notre-Dame, osadzona w czasach późnego średniowiecza. Według słów samego autora, jest to "obraz piętnastowiecznego Paryża i całego piętnastego wieku przez pryzmat tego miasta"[1]. Osią powieści jest wątek miłosny archidiakona Klaudiusza Frollo do pięknej cyganki Esmeraldy.
Książka wydana w 1831 roku porusza nietypowe jak na tamte czasy problemy zgubnego pożądania i tolerancji. W powieści nie ma nic białego ani czarnego, są tylko odcienie szarości. Nie ma też tu jednoznacznie złej postaci, a nawet okrutne czyny Frolla można zrozumieć i budzi on współczucie, a nawet sympatię czytelnika.
Książka została napisana pod wpływem odnalezienia przez autora napisu „Przeznaczenie” na ścianie Katedry Notre-Dame.
W 1844 roku powstał balet pt. Esmeralda oparty na motywach powieści.
W 1996 roku na podstawie książki wytwórnia Walta Disneya zrealizowała film animowany pt. Dzwonnik z Notre Dame .
Dwa lata później odbyła się paryska premiera musicalu Notre-Dame de Paris (musical) z Garou w roli Quasimodo.
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Notre Dame de Paris jest książką wielowątkową i bardzo rozbudowaną. Głównym bohaterem jest Klaudiusz Frollo - porządny i wykształcony archidiakon katedry NMP w Paryżu. Wychowuje on upośledzonego garbusa Quasimodo. Uwagę duchownego przyciąga młoda cygańska tancerka Esmeralda. Próbuje ją porwać, wykorzystując do tego celu swojego nieszczęsnego wychowanka. Ofiarę "spisku" ratuje młody kapitan Febus de Châteaupers. Esmeralda jest oczarowana młodym bohaterem. Quasimodo za napaść zostaje skazany na publiczne tortury. Z rąk kata ratuje go nikt inny jak młodziutka tancerka.
Frollo coraz bardziej pogrąża się w chorym pożadaniu. Uważa Esmeraldę jednocześnie za anioła i za wysłanniczkę diabła. Febus- hulaka i lekkoduch umawia się na schadzkę z cyganką. Naiwna dziewczyna wierzy, że młody wojak ją kocha. Do "domu schadzek" zakrada się ksiądz Frollo i rani Febusa. Esmeralda oskarżona o czary i morderstwo kapitana ma zostać powieszona. Do więzienia przychodzi archidiakon oferując jej wolność wzamian za bycie mu uległą. Dziewczyna odmawia.
Następnego ranka, wraz ze swoją kózką Dżali (również skazaną), zostaje wprowadzona na szubienicę. Porywa ją stamtąd i zabiera do Katedry zakochany w dziewczynie Quasimodo. Według ówczesnego prawa cyganka była tam nietykalna.
Quasimodo opiekuje się nią, mimo że ona, nie znając jego czystych intencji, traktuje go źle. Tancerka żyłaby w katedrze gdyby nie to, że Frollo uzyskał pozwolenie na złamanie "prawa azylu". Dziewczyna jest zmuszona uciekać. Po długiej ucieczce zostaje złapana i powieszona. Egzekucji przyglada się z wieży "opętany" Frollo. Teraz sprawia mu to sadystyczną przyjemność. Quasimodo nie może znieść widoku człowieka, który zniszczył wszystko co on tak ukochał. Zrzuca opiekuna z wieży. Znika z katedry.
Dwa lata później w masowym grobie wisielców odnajdują szkielet garbusa obejmującego truchło młodej kobiety.
