Karin Boye

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Karin Boye w wieku 18 lat

Karin Boye (ur. 26 października 1900 w Göteborgu, zm. 24 kwietnia 1941 w Alingsås), szwedzka poetka i powieściopisarka.

W 1932 po zerwaniu małżeństwa weszła w związek z Gunnel Bergström - żoną poety Gunnara Ekelöfa.

Karin Boye zasłynęła głównie jako poetka. Najbardziej znane jej wiersze to Pewnie, że boli (szw. Ja visst gör det ont) oraz I rörelse (W ruchu) ze zbiorów Härdarna (1927) i För trädets skull (1935). Była członkiem ważnej szwedzkiej instytucji literackiej Samfundet De Nio (miejsce nr 6) od 1931 do swojej śmierci.

Poza Szwecją najbardziej doceniana jest jej powieść Kallocain (Kalokaina), przedstawiająca wizję państwa totalitarnego podobną do tych przedstawionych w Roku 1984 George'a Orwella czy Nowym, wspaniałym świecie Aldousa Huxleya. Pewne znaczenie ma też powieść Kris (Kryzys) opowiadająca, podobnie jak Szklany klosz Sylvii Plath, o przedsamobójczym kryzysie.

Zginęła śmiercią samobójczą po zażyciu tabletek nasennych, gdy wyszła z domu 23 kwietnia 1941. Została znaleziona, jak mówi raport policyjny z Archiwum Regionalnego w Göteborgu, 27 kwietnia 1941. Natrafił na nią rolnik, który wybrał się na spacer, na skale znajdującej się na wzgórzu z widokiem prosto na północ od Alingsås, w pobliżu Bolltorpsvägen. Skała ta stanowi obecnie miejsce pamięci Karin Boye.

W 2004 jeden z oddziałów Biblioteki Uniwersyteckiej w Uppsali został nazwany jej imieniem (Karin Boye-biblioteket).

[edytuj] Utwory

Powieści:

Astarte, 1931 (Astarte)
Merit vaknar, 1933 (Merit budzi się)
Kris, 1934 (Kryzys)
För lite, 1936 (Za mało)
Kallocain, 1940 (Kallokaina)

Zbiory wierszy:

Moln, 1922 (Chmury)
Gömda land, 1924 (Ukryty kraj)
Härdarna, 1927 (Ogniska)
För trädets skull, 1935 (Z powodu drzewa)
De sju dödssynderna, 1941 (Siedem grzechów głównych - niedokończony)

W Polsce nie została wydana żadna książka Karin Boye. Rozproszone wiersze można znaleźć w antologiach i czasopismach, np.:

Literatura na świecie 6 (38) - w tłumaczeniu Janusza B. Roszkowskiego,
Musisz odnaleźć swą własną twarz - antologia szwedzkiej liryki miłosnej w tłumaczeniu Ewy Niewiarowskiej,
Przekładaniec Nr 12 (1/2004) - w tłumaczeniu Piotra Bukowskiego.